Zajmując się historią miasta, dokonałem spostrzeżenia, że w literaturze znajduje się bardzo mało informacji dotyczących dzielnic miasta, położonych na wschodnim brzegu Świny. czytaj

Kolejnym z przełomowych okresem w nazewnictwa naszych ulic były lata 1956 – 60. Polityczny wstrząs 1956 roku, po którym tak wiele się spodziewano, doprowadził jedynie do swoistej destalinizacji, a mianowicie zamiany nazwy placu wokół ówczesnego ratusza a dzisiejszego Muzeum, z Placu Stalina na Plac Rybaka. czytaj

Po wkroczeniu do Świnoujścia zwycięskich oddziałów radzieckich, wyznaczony został niemal natychmiast komendant wojenny miasta i powiatu. Ten z kolei powołał cywilny, niemiecki samorząd oczywiście absolutnie zależny od rosyjskiej komendantury. Kierownictwo owego samorządu stanowić mieli komuniści i członkowie antyfaszystowskiego ruchu oporu ale ponieważ tych w zasadzie nie było więc wybór był i w wypadku Świnoujścia dość przypadkowy. Poza wykonywaniem poleceń komendantury w zakresie organizacji życia miasta, musieli się też oni wykazać działaniami oczyszczającymi miasto z pozostałości i śladów hitleryzmu. czytaj

Niezwykle ciekawie przedstawiała się sprawa z nazewnictwa ulic Świnoujścia. Może na początek jedna informacja. Miasto przez długi czas, blisko 100 lat od powstania nie wychodziło poza obszar ograniczony dzisiejszą ulicą Piastowską, nazywaną początkowo przez nielicznych mieszkańców Vogelstrasse (ulica Ptasia), ulicą Kościuszki, wówczas Grenzstrasse ( ulica Graniczna) i dzisiejszą Wilków Morskich nazywaną potocznie Schlusstrasse. ( Końcowa ulica). Opisany obszar i granice pokazuje szczegółowo jeden z pierwszych planów miasta reprodukowany na fot.1.czytaj

Przez długie lata na ulicach jak i na pryncypalnych wówczas placach ( dziś place Wolności i Słowiański) leżały zwały piasku. Domy stawiano bezpośrednio na wydmach. A nie były to wcale równiutkie wydmy. Liczne pagórki i wykopy tworzyły wręcz księżycowy krajobraz, dla mieszkańców niezbyt bezpieczny. Ilustruje to m.in. zdarzenie z 1847 r. Pewien obywatel miasta, po zapadnięciu ciemności idąc dosłownie kilkaset metrów z obecnej ulicy Bohaterów Września do apteki, znajdującej się przy Placu Wolnosci, wpadł do głębokiego dołu i złamał rękę. I tylko pomoc okazana przez przygodnych przechodniów zapobiegła smutniejszemu zakończeniu zdarzenia. Sprawa nabrała rozgłosu, jako że nie należała w tamtym czasie do odosobnionych. Nierówności na świnoujskich ulicach miały tylko w niewielkim stopniu pochodzenie naturalne. Znacznie większy wpływ na ich powstanie mieli ludzie. Tu konieczna jest mała dygresja.czytaj

W tym miejscu, jak się wydaje, konieczne jest znowu nawiązanie do rozwoju kąpieliskowych funkcji Świnoujścia. Zapoczątkowana w sezonie letnim 1824 r. działalność, przez szereg lat nie stała się istotnym czynnikiem ekonomicznym czy miastotwórczym. czytaj

Po omówieniu historii połączeń drogowych miasta, zamierzam z kolei przedstawić sprawę wewnętrznej jego zabudowy a więc ulic. Kiedy i jak powstawały, jak zmieniał się ich wygląd, a wreszcie nazwy.czytaj

Odcinek poprzedni traktował o budowie pierwszej, solidnie wykonanej drogi o trwałej, brukowanej nawierzchni, która połączyła miasto z wyspą Uznam i przeprawą na Pianie. W latach następnych kontynuowano budowę dróg łączących Świnoujście z okolicznymi miejscowościami. W latach 1872 – 74 powstał odcinek drogi do Ahlbecku i Heringsdorfu, poczynając od ówczesnych rogatek na dzisiejszym skrzyżowaniu ulic Matejki i Wojska Polskiego.czytaj