Ważną funkcją obrzeży jest wzmacnianie stabilności konstrukcji alejki, a także zapobieganie jej rozsuwaniu się na boki. Obrzeża mają jednak nie tylko walory stricte użytkowe, ale również dekoracyjne. Wiele z nich posiada ciekawe formy oraz zróżnicowaną kolorystykę, dlatego bez trudu można je dopasować do nawierzchni ścieżki oraz stylu, w jakim jest zaaranżowany ogród. Ponadto umożliwiają one wytyczenie wyraźnej granicy pomiędzy terenem zielonym, a deptakami. Podobną rolę mogą spełniać palisady, które, jeśli są odpowiednio wysokie, mogą być także wykorzystane jako mini murki oporowe zapobiegające osuwaniu się ziemi. W przypadku podjęcia decyzji o zastosowaniu obrzeży warto poznać technikę ich układania, a ta jest prosta, jeśli ścieżka, którą budujemy jest… prosta. Nieco bardziej skomplikowane jest prowadzenie obrzeża po łuku.

Proste są rzeczy… proste

Montaż obrzeży przy ścieżkach i alejkach jest nierozerwalnie związany z układaniem nawierzchni z płyt betonowych. To w zasadzie jedna z początkowych czynności. Przed rozpoczęciem budowy nawierzchni i montażu obrzeży, trzeba wytyczyć alejkę ogrodową w terenie. Najlepiej zrobić to za pomocą palików i żyłek, choć oczywiście można skorzystać również z poziomicy laserowej. Pierwszą czynnością, podobnie jak przy budowie nawierzchni ścieżki z kostek i płyt betonowych, jest wybranie odpowiedniej ilości ziemi. W kolejnym etapie należy osadzić obrzeża, przy czym konieczne jest tutaj wykonanie odpowiedniej podstawy. Najpierw tworzymy podbudowę z kruszywa, a następnie fundament z półsuchego betonu o oporze 10 cm z każdej strony. Grubość fundamentu powinna być dopasowana do szerokości montowanego elementu. Obowiązuje tu zasada: im szerszy element, tym szerszy fundament oraz 10 cm z każdej strony. Jest to bardzo ważne, bo zapewnia stabilność przyszłemu obrzeżu. Osadzanie elementów w przygotowanym wcześniej fundamencie jest proste. Przy układaniu obrzeży należy pamiętać, że muszą one być zagłębione w fundamencie i osadzone równo, w czym można sobie pomóc gumowym młotkiem. Co również ważne, należy układać elementy jeden po drugim, a pomiędzy nimi pozostawić przestrzenie o szerokości od 3 do 5 mm, które później wypełnia się piaskiem.
Znajomość powyższych zasad pozwala na przystąpienie do budowy obrzeża. W przypadku prowadzenia obrzeży w linii prostej montaż nie powinien nastręczać większych trudności. Do tego rodzaju zastosowań przeznaczone są dedykowane rozwiązania. – Treo, Lingo, Modern oraz Flesz to obrzeża, które pozwalają na wykonywanie prostych, długich odcinków w szybki sposób. Można je załamywać pod kątem prostym, więc świetnie sprawdzają się w nowoczesnych ogrodach oraz przestrzeniach opartych na geometrycznych formach. Na szczególną uwagę zasługuje obrzeże Treo. Jest ono dedykowane do nowoczesnych aranżacji i wyróżnia się prostą, minimalistyczną formą oraz dekorem w postaci pionowych fug. Można je wykorzystać do oddzielenia terenów spacerowych od zieleńców, ale także w charakterze konstrukcji zapobiegającej osuwaniu się ziemi oraz do budowy klombów i kwietników. – podkreśla Wojciech Średniawa, Główny Projektant z Polbruk S.A.

Liczy się styl … i dodatkowe możliwości

Dobierając obrzeże warto zwrócić także uwagę na jego estetykę oraz brać pod uwagę całość projektowanego założenia. W przypadku stylu nowoczesnego idealne będą elementy utrzymane w odcieniach szarości, charakteryzujące się nowoczesnym designem. Do takich rozwiązań należy niewątpliwie Polbruk Flesz. Jest to obrzeże w kształcie odwróconej litery „L”. Pod jej daszkiem można schować taśmę LED, która w nocy doświetli ścieżki w ogrodzie, co z całą pewnością doda mu elegancji i magicznego uroku. Warto też zwrócić uwagę na ascetyczne w formie, a co się z tym wiąże, bardzo uniwersalne w zastosowaniu, obrzeże Polbruk Modern czy tegoroczne nowości Polbruk Treo i Lingo. Zwykle proste jest piękne, ale czasem istnieje potrzeba, aby ścieżki układały się w łuk. Co wtedy? Tu również istnieje wiele rozwiązań, które można wykorzystać.

Sposób na wijące się ścieżki

W przypadku budowy wijących się ścieżek, należy skorzystać z innych elementów oraz nieco zmodyfikować proces planowania. Ważne jest wytyczenie łuków tak, by przejścia pomiędzy nimi lub w linię prostą były płynne. Poszczególne elementy powinny być tak rozmieszczone, aby naturalnie układały się w łuk. Obrzeża, które nadają się do budowy wijących się alejek, składają się ze zdecydowanie węższych elementów, a ich długość nie przekracza zwykle kilkunastu centymetrów. Technika budowy obrzeży i osadzania elementów jest taka sama, jak w przypadku obrzeży układanych w linii prostej, z tym że są one względem siebie delikatnie poprzesuwane w taki sposób, by tworzyły finalnie łuk. Przykładem obrzeża, które można użyć do tworzenia łuków, jest Polbruk Canto Trapez. Posiada ono wymiary 9,5x10 cm i niewiele większą wysokość (10/30cm). Charakterystyczną cechą tego obrzeża jest kształt, który przypomina prostokąt częściowo zaokrąglony u góry. Występuje w gładkiej fakturze, oraz w trzech kolorach: szarym, grafitowym i brązowym. Alternatywnym obrzeżem, z którego elementów zbudujemy łuk, a przy okazji ochronimy ścieżkę przed osypywaniem ziemi ze skarpy, są palisady o bardzo uniwersalnym zastosowaniu, takie jak Palisada Zen i Łamana. Pierwsza z nich występuje w klasycznych kolorach: szarym, grafitowym i brązowym. Elementy, z których można ją zbudować, posiadają od 30 do aż 120 centymetrów wysokości! Z kolei Palisada Łamana kolorystycznie bardziej pasuje do stylu śródziemnomorskiego, gdyż jest dostępna w kolorach piaskowym, paloma, i pasującym również do nowoczesnych aranżacji, grafitowym.

Bez względu na styl otoczenia posesji i charakter ogrodu, obrzeża są dobrym i dość łatwym do wykonania elementem. Z jednej strony sprawią one, że ułożona nawierzchnia będzie bardziej stabilna, a z drugiej będą stanowić jej atrakcyjny element ozdobny.

Aneta Rymarska
Account Director