To nadal chwyta za serce…

Być może przeszłabym obok tego jedynie ze wzruszeniem gdyby nie to, że na kilka dni przed tą tragedią byłam tam. Stałam w tym domu, a mieszkańcy opowiadali mi w jak tragicznych, średniowiecznych warunkach muszą mieszkać. Zresztą długo nie trzeba było słuchać. Wystarczyło się dobrze rozejrzeć. Pijany „element" wymieszany z przyzwoitymi biednymi ludźmi. Dzieci bawiące się na brudnej podłodze korytarza zmuszone oglądać sceny, których większość ludzi nawet nie jest w stanie sobie wyobrazić. Znałam je i ich rodziców. Może niezbyt dobrze, a jednak rozmawiałam z nimi. Oni wołali o pomoc!!! Władze miasta nie chciały słuchać. I w imię czego?? Zwykłej wygody? Teraz się nagle obudzili i postanowili oddzielić tych z chorobą alkoholową. Rychło w czas. Ciekawe, że nie można było tego zrobić wcześniej.

Kiedy ja o to pytałam zastępcy burmistrza twierdził, że alkoholicy to ciężko chorzy ludzie, którym należy się pomoc i dach nad głową tak samo jak innym. Nie mówię nie! Ale dlaczego muszą na nich patrzeć niczemu niewinne dzieci. Ciekawe swoją drogą czy takie samo zdanie pan burmistrz ma dzisiaj...

A teraz po ofiarach tego okropnego pożaru pozostała nam jedynie pamięć, znicze zapalone pod płotem i zabawki, które przywieszają do niego współczujący przechodnie... I jeszcze wiele pytań, na które nie ma odpowiedzi...

A można było tego uniknąć...