Ciąg dalszy maratonu dawnych tematów, utrwalonych na setkach tysięcy klisz pod tytułem „Tak było”. Dziś, w dobie koronowirusa, w moich archiwach wygrzebałem dla Was zdjęcia z Uzdrowiska Świnoujście.
fot. Andrzej Ryfczyński
Wydawać by się mogło, że świnoujskie uzdrowisko nie podniesie się już po II wojnie światowej. Tylko u nas: niepublikowane zdjęcia fotografa Andrzeja Ryfczyńskiego z lat 60-tych, 1984, 1994 i 2001!
Ciąg dalszy maratonu dawnych tematów, utrwalonych na setkach tysięcy klisz pod tytułem „Tak było”. Dziś, w dobie koronowirusa, w moich archiwach wygrzebałem dla Was zdjęcia z Uzdrowiska Świnoujście.
fot. Andrzej Ryfczyński
Historia świnoujskiego uzdrowiska zaczęła się na początku XIX w. W 1824 roku Świnoujście zostało ono ogłoszone kąpieliskiem morskim. Dwa lata później zbudowano pierwszy Dom Zdrojowy. Uzdrawiano w nim nie tylko ciało, ale i ducha. Miejsce to było dla kuracjuszy centrum życia rozrywkowego i towarzyskiego – czytamy na oficjalnej stronie Uzdrowiska Świnoujście.
Dla rozwoju uzdrowiska ważny był 1897 rok, kiedy to odkryto źródła leczniczej solanki. Lekarskie autorytety zaczęły zachwalać lecznicze właściwości morskiego klimatu. No i się zaczęło. Miasto Świnoujście, a konkretnie dzielnica nadmorska, oficjalnie uzyskała tytuł „uzdrowiska” w 1895 roku.
fot. Andrzej Ryfczyński
Na początku XX wieku Świnoujście było już jednym z najpopularniejszych uzdrowisk kontynentu. Potem przyszła II wojna światowa. Wydawać by się mogło, że uzdrowisko już się po niej nie podniesie. Jednak w latach 60-tych wiele pensjonatów odbudowano. Na szczęście zadbano też o to, by odtworzyć dawną architekturę. I wreszcie nadszedł ten dzień: 1 lipca 1959 roku, na podstawie uchwały Ministra Skarbu Państwa, zostało powołane Przedsiębiorstwo Państwowe Uzdrowisko w Świnoujściu.