Tak było: Dopiero po 26 latach otwarto granicę Świnoujście - Ahlbeck

Powoli zapominamy, jak wyglądało przejście graniczne do Ahlbecku. Pokażę Wam dzisiaj kilka zdjęć wykonanych od 1967 roku z naszej polskiej granicy. Tym samym kontynuujemy cykl zdjęciowy pod tytułem "Tak było". Zapraszam do dzielenia się ze mną wszelkimi informacjami dotyczącymi opisanych dziś historii. Jest to pewien niepisany warunek publikowania moich licznych archiwalnych zdjęć.

Do 1971 roku granice naszego kraju były pilnowane jak źrenica oka. Świnoujście jako miasto portowe miało wiele możliwości kontaktu ze światem zachodnim. W 1967 roku otwarto stałe połączenie promowe do Szwecji. Jednak do naszego demokratycznego brata, NRD, nie można było się dostać. Granica była pilnowana i zamknięta na cztery spusty.

Przejście do naszych sąsiadów stało się możliwe dopiero po 26 latach polskiego „getta". Pamiętam ten entuzjazm, gdy mieszkańcy mogli już iść - nawet na dowód osobisty- do sąsiadów, do NRD. I jak nasi sąsiedzi zaczęli się pojawiać u nas.

Rosjanie z bazy wojskowej przejeżdżali przejściem granicznym na ulicy Grunwaldzkiej. Na początku to był szok - dla nas i dla nich. Szybko się dostosowaliśmy i obie strony ruszyły... na zakupy! Pamiętam, jak matki z dziećmi szły ubrane jak żebracy - w starych kapciach i nędznych ciuchach. W drodze powrotnej miały już na sobie piękne buciki i kolorowe ciuszki... Dzieciaki jakby przytyły. Młodsze pokolenia pewno nie wiedzą, o co chodzi. Polacy mieli po prostu na sobie kilka warstw zakupionej w Niemczech bielizny, która tam dla dzieci była bez podatku. Cała trasa do granicy usiana była za to porzucanymi starymi butami. Po co te przebieranki? Inaczej nie dało się przynieść zakupów do Polski. Nie było możliwości swobodnego przepływu towarów i pieniędzy.

Dzieciaki często płakały, ponieważ trzeba było iść kawał drogi pieszo. Tak było do stanu wojennego, kiedy to granicę zamknięto na cztery spusty. Jednak tylko dla nas. Nie dla Niemców.