ZHR - Z lilijką i krzyżem. 108 lat polskiego harcerstwa

Idea skautingu narodziła się w głowie weterana wojen burskich, Brytyjczyka generała Roberta Baden-Powella. W 1907 roku rozpoczął on realizację swojego planu utworzenia drużyn, które będą miały na celu wychowywanie w duchu wartości takich jak wiara, trzeźwość, odwaga i patriotyzm. Idea szybko zyskała popularność poza granicami imperium brytyjskiego. Na ziemiach polskich zaszczepił ją Andrzej Małkowski, który przetłumaczył dzieło Baden-Powella "Skauting dla chłopców".

Zainspirowany tym utworem podjął pracę nad utworzeniem czterech pierwszych polskich drużyn. Powstały trzy drużyny męskie i jedna żeńska – Tak naprawdę w polskich warunkach skupiały się na przygotowaniu młodzieży do walki o niepodległość. W tworzeniu ruchu harcerskiego pomagała Olga Drahonowska i inni.

Harcerstwo powstało z połączenia ideałów i metodyki skautingu Baden-Powella oraz polskich dążeń niepodległościowych, przygotowujących młodzież przez wychowanie etyczno-moralne, rozwój sprawności fizycznej i szkolenie wojskowe do walki o niepodległą Polskę.

Zbigniew Banaś, ps. Banan – polski harcerz, członek Szarych Szeregów, powstaniec warszawski lat 12 poległ od kuli niemieckiego snajpera podczas powstania warszawskiego

W swojej 100-letniej działalności polskiego harcerstwa zyskało ono swoje miejsce w historii oraz uznanie społeczeństwa polskiego. Przywołać można wspaniałych obrońców Lwowa – Orlęta i harcerskie szeregi walczące z nawałą bolszewicką w 1920 roku. Przypomnieć należy Szare Szeregi, Pogotowie Wojenne Harcerek walczące z niemieckim okupantem. Wskazać i upomnieć się o miejsce harcerek i harcerzy walczących w konspiracji w władzą ludową wspieraną radzieckimi czołgami w latach 1944-1956 oraz Harcerstwo Niepokorne w latach późniejszych Kręgi Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego, Ruch Harcerski Rzeczypospolitej.