Związkowcy piszą do ministra w sprawie stoczni Gryfia. Padają bardzo poważne pytania

Poniżej przedstawiamy list związkowców, który 19 lutego wysłali do Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej, Marka Gróbarczyka.

Szanowny Panie Ministrze,
W imieniu nw. zakładowych organizacji związkowych działających w Morskiej Stoczni Remontowej „Gryfia” S.A.:

WZZ Pracowników Gospodarki Morskiej,
Organizacja Zakładowa NSZZ „Solidamość'”,
Międzyzakładowy Związek Zawodowy Pracowników Stoczni,

wyrażamy zdziwienie oraz głębokie zaniepokojenie doniesieniami medialnymi dotyczącymi „przejęcia zarządu stoczni MSR Gryńa” przez Polską Zeglugę Morską (artykuł opublikowany w serwisie internetowym portalmorskipl w dniu 21.01.2019 r.) oraz informacjami przekazanymi przedstawicielom związków zawodowych MSRG przez zarządcę komisarycznego PZM — Pana Pawła Brzezickiego podczas spotkania, które miało miejsce w dniu 22.01.2019 r. w siedzibie PŻM w Szczecinie.

Jednocześnie jesteśmy poruszeni tym, że tak strategiczne decyzje dotyczące przyszłości największej Stoczni w Zachodniopomorskiem są rozważane bez udziału strony społecznej i zarządu naszej firmy. Z ubolewaniem stwierdzamy, że dowodzi to wyjątkowo przedmiotowego traktowania MSR Gryfia i jej załogi - w szczególności, iż w dniu 04.12.2018 r. podczas 106 posiedzenia Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej deklarował Pan, że żadne zmiany organizacyjne o charakterze restrukturyzacyjnym nie będą podejmowane bez uprzednich konsultacji z przedstawicielami organizacji związkowych. W tym kontekście, powzięcie przez załogę MSRG informacji o planowanym „przejęciu” ze źródła, jakim jest portal internetowy, na łamach, którego zarządca komisaryczny PŻM informuje, że rozmowy w 90% są już zakończone — każe poddać pod wątpliwość Pańską deklarację z dnia 04.12.2018 r.

Brak jakichkolwiek oficjalnych informacji w temacie ewentualnego „przejęcia” pochodzących od innych stron niż PŻM powoduje zamęt informacyjny, szereg spekulacji i wywołuje jednoznacznie negatywne nastroje wśród załogi Stoczni, zarówno w Szczecinie, jak i w Świnoujściu.

W związku Z powyższym zwracamy się do Pana — jako Ministra sprawującego nadzór właścicielski nad MSR Gryfia S.A. 0 oficjalne potwierdzenie lub zdementowanie doniesień na temat planów „przejęcia” MSRG przez PZM, wskazanie, jakie są rzeczywiste zamiary względem MSRG, a jeżeli faktycznie rozważana jest jakakolwiek forma przejęcia MSRG przez PŻM — prosimy o odpowiedź na poniższe pytania:

1) Na czym ma polegać zapowiedziane przez zarządcę komisarycznego PŻM „przejęcie zarządu MSR Gryfia S.A.”? Czy należy przez to rozumieć, że nowy właściciel — Fundusz Rozwoju Spółek zamierza pozbyć się udziałów w MSR Gryfia S.A. na rzecz Polskiej Żeglugi Morskiej? Czy planowana jest inna forma „przejęcia”? Na czym miałoby ono polegać?

2) Jakie są rzeczywiste powody przemawiające za takim „przejęciem”? W opublikowanym artykule, Pan Brzezicki wskazuje na chęć zaspokojenia rosnącego zapotrzebowania na montaż systemów oczyszczania spalin oraz na potrzebę włączenia stoczni do portfolio PŻM. Chcielibyśmy nadmienić, że MSR Gryfia posiada doświadczenie w instalacjach układów oczyszczania gazów spalinowych (tzw1 scrubberów), które z powodzeniem były realizowane na rzecz renomowanych zagranicznych amatorów. Nie są to szczególnie wymagające prace i stocznia jest przygotowana do świadczenia tego rodzaju usług na szerszą skalę — bez konieczności łączenia struktur z innymi podmiotami. W odniesieniu do poczucia potrzeby włączenia Gryfii do portfolio PŻM — żywimy jedynie głęboką nadzieję, że nie może to być powód przesądzający o losie ostatniej oraz posiadającej najdłuższą tradycję stoczni w Zachodniopomorskiem.

3) W jaki sposób planowane „przejęcie” poprawi sytuację MSR Gryfia S.A.? Zarówno z treści artykułu jak również z rozmów z zarządcą komisarycznym PŻM, które miały miejsce podczas spotkania w dniu 22.01.2019 r. nie sposób wywieść w jaki sposób planowane „przejęcie” poprawi sytuację Stoczni. Tym bardziej, że komisarz PZM zadeklarował, że po przejęciu, w Gryfii nie będą remontowane statki PZM lecz innych armatorów.

4) Jaki jest rzeczywisty cel ekonomiczny takiego „przejęcia”? PŻM jako grupa wykazała na koniec 2017 roku skumulowaną stratę w wysokości 1,5 miliarda złotych. Pomimo jednoczesnego wykazania zysków w wysokości 117 milionów złotych, fakt iż strata przekracza zyski blisko 13-krotnie powoduje, że PŻM wciąż znajduje się w złej kondycji finansowej. Tym samym ewentualne „przejęcie” polegałoby na wchłonięciu przez podmiot z poważnymi problemami finansowymi mniejszego podmiotu, którego sytuacja finansowa również nie jest dobra i który ewidentnie wymaga nakładów dla prawidłowego rozwoju. W tym kontekście perspektywa jakichkolwiek inwestycji w MSR Gryfia wydaje się mocno wątpliwa.

5) Czy został opracowany jakikolwiek plan „przejęcia", który wskazywałby na poprawę sytuacji MSR Gryfia? Czy została przeprowadzona analiza due diligence? Pragniemy poinformować, że w przeszłości był analizowany wariant fuzji MSR Gryt'ia Z-d w Szczecinie i PZM — w czasach kiedy sytuacja finansowa PŻM była zdecydowanie lepsza. Ówczesne analizy jednoznacznie wskazały na brak ekonomicznego uzasadnienia dla takiego rozwiązania. Prosimy o informacje co spowodowało, że wynik poprzednich analiz nie jest już aktualny.

6) Czy ewentualne „przejęcie" dotyczyłoby zarówno Zakładu w Szczecinie jak i Zakładu w Świnoujściu? O ile poprzednie analizy połączenia PŻM i MSR Gryfia Z-d w Szczecinie wskazywały brak zasadności m.in. ze względu niedostateczną synergię pomiędzy podmiotami, to w przypadku Zakładu w Świnoujściu istniejąca tam infrastruktura techniczna (w szczególności doki) w ogóle nie odpowiada potrzebom remontowymi floty PŻM. W związku z powyższym prosimy o informację, jaki jest plan, co do Zakładu w Świnoujściu? W jaki sposób „przejęcie” miałoby poprawić sytuację Zakładu w Świnoujściu?

7) Czy po „Przejęciu” zarządu MSR Gryfia planowane jest wydzielenie ze struktury organizacyjnej Stoczni jakichkolwiek realizowanych przez nią samodzielnie funkcji i przekazanie ich do wykonania innym podmiotom? Zaprezentowana podczas spotkania ze związkami zawodowymi, wizja zarządcy komisarycznego PŻM dotycząca funkcjonowania Stoczni zakłada wydzielenie części realizowanych zadań do pomniejszych dedykowanych spółek. Informujemy, że taki model funkcjonowania przedsiębiorstwa wielokrotnie był realizowany przed 2016 rokiem i każdorazowo sprowadzał się do postępującego ograniczania potencjału Stoczni poprzez rozdrobnienie i stopniowe wyprowadzanie z niej majątku — gruntów, infrastruktury technicznej, wyposażenia oraz największego kapitału, jakim są pracownicy, ich wiedza i kompetencje. Obsługa doków, obsługa ruchu, holowniki i ich załoga, zarządzanie infrastrukturą i majątkiem, finanse, płace, kadry — to tylko część obszarów, które były w przeszłości powierzone podmiotom zewnętrznym, jednakże przy wielowymiarowym charakterze działalności Stoczni, model outsourcingowy okazał się wyjątkowo kosztowny i niewydolny, a proces niwelowania negatywnych skutków tamtych decyzji trwa do dziś.

8) Czy po „przejęciu', zakładane są jakikolwiek redukcje etatów lub zmiany plac? W trakcie spotkania z dnia 22.01.2019 r. zarządca komisaryczny PŻM poinformował o planie przeniesienia obszarów funkcjonowania Stoczni związanych z księgowością, finansami zaopatrzeniem oraz częściowo kadrami do tzw. centrum usług wspólnych PZM. Czy w związku z zaprezentowanym zamiarem relokacji ww. obszarów zakładane są redukcje etatów lub zmiany płac? Czy takie przeniesienie było badane pod kątem efektywności? Jakie są plany w zakresie pracowników produkcji oraz pozostałych pracowników administracji? Czy wśród nich planowane są zwolnienia, redukcje etatów lub zmiany płac? Co Z magazynami i ich obsługą — które wraz z zaopatrzeniem stanowią organiczną jednostkę w strukturze firmy, i ich rozdzielenie wydaje się niezasadne z punktu widzenia efektywnej gospodarki zaopatrzeniowo-magazynowej Stoczni.

9) Czy ogłoszone przez PŻM plany dotyczące MSR Gryfia S.A. zakładają kontynuację lub zmiany realizowanych projektów? W szczególności ujętych w przyjętej przez Radę Ministrów Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju — tj. budowa promu pasażersko-samochodowego dla Polskiej Żeglugi Bałtyckiej oraz utworzenie Zakładu Recyklingu Statków, jak również innych istotnych dla Stoczni przedsięwzięć jak remonty jednostek wojskowych, czy budowa lodołamaczy dla Wód Polskich w Gdańsku?

10) Czy zamiarem Ministerstwa Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej jest prywatyzacja Morskiej Stoczni Remontowej „Gryfia" S.A.? W trakcie spotkania z dnia 22.01.2019 r. zarządca komisaryczny PZM zakomunikował, że „przejęcie” i następnie rozdrobnienie potencjału poprzez rozlokowanie go do pomniejszych spółek jest etapem poprzedzającym prywatyzację Stoczni, która miałaby miejsce po wyborach parlamentarnych. W tej kwestii szczególnie prosimy Pana Ministra o zajęcie stanowiska i wyjaśnienie, w jaki sposób zamiar zarządcy komisarycznego PŻM licuje z głoszonym od lat przez rząd programem odbudowy państwowego przemysłu stoczniowego.

Z nadzieją przyjęliśmy zapowiedziany przez Pana Ministra rządowy program odbudowy przemysłu stoczniowego — w tym stoczni Gryfii. Podobnie z nadzieją przyjęliśmy fakt przejęcia aktywów stoczniowych przez Fundusz Rozwoju Spółek znajdujący się pod nadzorem właściwego branżowe Ministerstwa Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej, licząc, iż zwiększy to szansę na możliwość Gryfii samostanowienia o sobie i pozwoli na rzeczywistą odbudowę potencjału naszego Zakładu, jako autonomicznego przedsiębiorstwa. Tymczasem ostatni okres to brak stabilizacji, narastająca niepewność, co do przyszłości Zakładu, obawa przed kolejną utratą autonomii, majątku, czy innych elementów szeroko rozumianej tożsamości MSR Gryfia.

Niezrozumiałe są dla nas cele połączenia MSRG z PZM — zarówno te ekonomiczne jak i społeczne. Podobnie niezrozumiała jest dla nas sytuacja, w której PZM - polski armator z siedzibą w Szczecinie i wieloletni klient MSR Gryfia, dla którego Stocznia remontowała średnio kilkanaście statków rocznie, w 2018 roku wyraźnie ograniczył współpracę z Gryfią (w 2018 r. remontowanych było zaledwie 6 statków PZM wobec 16 statków w 2017 r.) — i jednocześnie kierował swoją flotę na remonty do stoczni w Bułgarii i na Ukrainie (np. statek Mazowsze) wspierając tym samym zagraniczny przemysł stoczniowy, wbrew ogólnoświatowemu trendowi budów i remontów statków w krajowych stoczniach i wbrew idei odbudowy polskiego przemysłu stoczniowego.