Na szczęście, mimo nazwy, repertuar zespołu nie prowokował ani do płaczu ani nawet do jakiejś specjalnej melancholii. Smutne piosenki to poznański kwartet, który po prostu-śpiewa o życiu w rożnych jego odcieniach. Niezależnie od nastroju kompozycji, którą wykonują jedno słowo wiąże się z nimi - „przyjemność”. To przyjemność słuchania wokalistki Izy Polit oraz akompaniującej jej świetnych instrumentalistów: Michała Ruksza – instrumenty klawiszowe, Pauliny Frąckowiak – gitara basowa oraz Jakuba Szwarc na perkusji.
iswinoujscie.pl • Czwartek [24.08.2017, 19:28:36] • Świnoujście
fot. Sławomir Ryfczyński
Po dniu wypełnionym spotkaniami, kolejnych wydarzenia mobilnego Instytutu Kultury, finałowej akcji w ramach projektu „Listy do Ani”, która transmitowana była przez Telewizję Słowianin oraz internet, popołudnie i wieczór 23 sierpnia należały należały do piosenkarzy i aktorów. Już od 18.00 publiczność wypełniła halę w Basenie Północnym. Pół godziny później rozpoczął się tam koncert zespołu o przewrotnej dość nazwie „Smutne piosenki”.
fot. Sławomir Ryfczyński
We środę na scenie „Północnego słuchaliśmy także Jabłonki czyli Pauliny Chobot z zespołem. Jabłonka to dziewczyna obdarzone cudownym, anielskim głosem. Słuchaczy przenosi w krainę marzeń. Nic tylko zamknąć oczy. Wyobraźnia sama odcumuje łódź, wyruszy w rejs po archipelagu szczęścia.
PO zakończeniu koncertów muzycznych sceną Północnego zawładnęli aktorzy Living Space Theatre. Ich spektakl, zatytułowany „Kaj dzias” Spektakl inspirowany jest kulturą romską. Ten barwny kolaż muzyki, pieśni, tańca i tekstów o historiach Cyganów i aktorów jest dla widza niezwykłą szansą poznania innego świata. Wydobywamy w nim na wierzch wyjątkowość tradycji romskich, ale jednocześnie ukazujemy obraz zupełnie przeciwny – ludzi gorszego sortu, którzy zasłużyli sobie na hejt i nienawiść. „Kaj dzias” (po romsku „dokąd idziesz”) to nie tyle próba przeniesienia cygańskości na scenę, ale także zadania sobie pytania o to, dokąd zmierzamy jako młodzi ludzie? Oni podróżowali bez określonego celu, a czy my ten cel musimy obierać? Jakie są nasze cele i po co nam one?
fot. Sławomir Ryfczyński
Spektakl w w starej hali mariny kończył się późno ale i tak, znaczna część publiczności zdołała przemieścić się jeszcze na ulicę Uzdrowiskową. We wnętrzu Browaru Miedziowy 44 wystąpił bowiem TEATR IMPROWIZACJI IMPROKRACJA. To grupa zdolna porwać publiczność w czasie swoich – zgodnie z nazwą – improwizowanych spektakli. Aktorzy wciągają widzów nie tylko do wspólnych ćwiczeń scenicznych ale również, poprzez swoiste quizy i wywiady prowadzone na żywo wszyscy uczestnicy spektaklu mają szanse dowiedzieć się wiele na temat miejsca zdarzenia, ludzi tu żyjących. Wiele w tym jest gry i zabawy ale i nutka prawdy o nas przebija z takiej zabawy.
Podobnie ma się schyba sprawa z całą FAMĄ, która wciąż jeszcze trwa. A najlepsze przed nami!