Pod koniec lat 60-tych Świnoujście jak na powojenne czasy było jak Las Vegas. Na każdym kroku - świecące neony. Polscy plastycy stawali na głowie i robili, co mogą, by zachować piękno na każdym kroku. Polska jako kraj po takich przejściach, pomimo getta i zamknięcia się w klatce komunizmu, bawi się, a ludzie szaleją. W naszym mieście w owym czasie, włączając wszystkie domy wczasowe i wszelkie kluby, było czynnych 48 kawiarni i restauracji. Czyste szaleństwo.
iswinoujscie.pl • Niedziela [15.05.2016, 17:07:23] • Świnoujście
fot. Andrzej Ryfczyński
Przed sceną znajdowała się duża płyta, taka patelnia na 100 osób, ogrodzona metrowym delikatnym ozdobnym płotkiem. Za wejście na płytę płaciło się złotówkę i tańczyło się, aż zespół zrobił krótką przerwę. A bawić się można było przy samym Czesławie Niemenie, Mirze Kubasińskiej czy braciach Zielińskich ze Skaldów. Jednego dnia Niemen mnie o coś poprosił…
fot. Andrzej Ryfczyński
Ja, jako fotograf, i moi koledzy mieliśmy prawdzie żniwa. Ponieważ trudno było wykonać zdjęcie nocą, wzywano specjalistów. Lampa błyskowa to był wtedy luksus. Dzisiaj to już inny świat. Każdy ma przyzwoity aparat w nowym telefonie komórkowym… Wszystkie świnoujskie lokale miały wtedy obłożenie. Począwszy od "Gryfii" przez "Jantar" do "Albatrosa". Ja jednak skupię się na "Parkowej". „Parkowa” to kawiarnia na wolnym powietrzu, ale zadaszona w zamkniętym kwartale. Na dziedzińcu- duża przestrzeń obsadzona pachnącymi lipami. No i najważniejsze: była tam tzw. mała muszla koncertowa.
fot. Andrzej Ryfczyński
Przed wojną odbywały się tu najciekawsze koncerty dla ludzi z Berlina i wojskowych. My, młodzi, żyliśmy wtedy zachodnią muzyką Billa Haleya, The Beatles i Radiem Luksemburg ze złotą 20-tką "top twenty". W Polsce międzywojennej mianem luksusu był Sopot. No i na tamtej tradycji teraz wyrosło Świnoujście.