Jedną z piękniejszych miejscowości o charakterze rybacko -wypoczynkowym był Lubin w gminie Międzyzdroje. Zamieszkali go napływowi Polacy, którzy jednak nie szanowali zastanych warunków, dewastowali obiekty, traktowali je trochę tymczasowo. Tak jak w całej Polsce, nie szanowali zajętego mienia.
iswinoujscie.pl • Poniedziałek [28.03.2016, 20:22:23] • Międzyzdroje
fot. Andrzej Ryfczyński
Ziemie Odzyskane po 1945 roku przeżywał dość burzliwe koleje losu. Początkowo były terenem grabieży mienia przez Rosjan, którzy traktowali je jako łup wojenny. Równocześnie przyjeżdżali szabrownicy z Polski Centralnej, dla których odzyskane tereny były istnym zdobycznym Eldorado. Niepewność nowo ustanowionych granic zachodnich sprawiała, że osiedlający się tam ludzie żyli w ciągłym strachu przed koniecznością opuszczenia terenów, które stały się ich nowym domem.
fot. Andrzej Ryfczyński
W tym okresie powszechne było też hasło „każda cegła na odbudowę Warszawy”. Zaczęto więc burzyć domy na cegłę i wywozić ją do stolicy. Dopiero po śmierci Stalina i dojściu do władzy Gomułki wszystko się zmieniło. Nastąpiło szybkie pospolite ruszenie z odbudową i budową całej infrastruktury w kraju. Tak się też stało w Lubinie.
fot. Andrzej Ryfczyński
PTTK uruchomił pierwsze kwatery, ruszyły turnusy kolonijny. Podjęto budowę ośrodka wypoczynkowego dla młodzieży, zwanego potocznie ZSM-em. Byłem tu kilka razy i też w lipcu 1969 roku wykonałem szereg zdjęć do reportażu dla dodatku Głosu Szczecińskiego tygodnika „7-my Głos Tygodnia” o zasięgu od Szczecina przez Koszalin po Gdańsk. „Ośrodek Młodzieńczych marzeń” - bo tak można było nazwać ośrodek wypoczynkowo-szkoleniowy Zarządu Wojewódzkiego ZMS w Szczecinie, mieścił się nad Zalewem Szczecińskim.