Odwołania, sprostowania, wykładnie

Odwołanie może być wniesione na piśmie, za pomocą faksu lub poczty elektronicznej. Można to również zrobić ustnie do protokołu.

Treść odwołania

Odwołanie powinno określać treść żądania (w tym zarzuty do decyzji, istotę i zakres żądania, dowody je uzasadniające), wskazanie osoby, od której pochodzi, oraz jej adresu, a jeśli składane jest pisemnie - również podpis tej osoby. Co można zarzucać zaskarżanej decyzji? Na przykład, że urząd skarbowy wydał decyzję w oparciu o nieprawidłowo ustalony stan faktyczny, że stan faktyczny został błędnie podciągnięty pod zastosowaną normę prawną, że nieprawidłowo ustalono skutki prawne udowodnionego stanu faktycznego. Odwołanie nie może więc zawierać wyłącznie ogólnikowych twierdzeń, z których wynikałoby tylko tyle, że podatnik nie zgadza się z wymiarem podatku. Podatnik powinien też określić, w jaki sposób oraz w jakim zakresie wydana decyzja powinna zostać zmieniona - np. żądać jej uchylenia albo zmiany. Jeśli domagamy się zmiany decyzji, powinniśmy wskazać, na czym miałaby ona polegać.

Wydanie wiążącej interpretacji nie może podatnikowi szkodzić

Jaki termin

Odwołanie przysługuje w stosunku do decyzji nieostatecznych, a termin do jego wniesienia wynosi 14 dni i liczy się go od dnia doręczenia decyzji adresatowi. Podatnik, który nie dopilnuje terminu wniesienia odwołania, może złożyć wniosek o jego przywrócenie, uprawdopodobniając, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Podatnik ma siedem dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi na wnioskowanie o jego przywrócenie. Wraz z takim podaniem musi wnieść odwołanie od decyzji, czyli dopełnić czynności, dla której był określony termin. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał zaskarżaną decyzję.

Sprostowanie, uzupełnienie

W ciągu 14 dni od dnia doręczenia decyzji podatnik może zażądać:
• uzupełnienia decyzji co do rozstrzygnięcia lub co do prawa odwołania,
• wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub co do skargi do sądu administracyjnego,
• sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach.

Sprostowanie decyzji powinno dotyczyć właściwej interpretacji czy też wykładni sformułowań, pojęć czy zagadnień poruszonych w decyzji. Sprostowanie ma umożliwić stronie złożenie odwołania lub skargi zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie ogranicza praw strony w tym zakresie. Można także wnieść o sprostowanie oczywistych pomyłek lub błędów rachunkowych w wydanej decyzji, np. w nazwie lub nazwisku strony, w jej adresie.

Prawo do interpretacji

Podatnik, który ma wątpliwości co do tego, w jaki sposób powinien postąpić w sprawie, która dotyczy jego zobowiązań względem fiskusa, może zwrócić się o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Do wydawania indywidualnych interpretacji minister upoważnił czterech dyrektorów izb skarbowych: w Bydgoszczy, Katowicach, Poznaniu i Warszawie. Wniosek należy składać na urzędowym formularzu ORD-IN i ORD-IN/A (załącznik). We wniosku należy wyczerpująco przedstawić stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie. Brak któregokolwiek z tych elementów powoduje odrzucenie wniosku i wezwanie podatnika do jego uzupełnienia. Organ podatkowy dokonując interpretacji podatkowej zamieści w niej ocenę prawną stanowiska pytającego wraz z przytoczeniem przepisów prawa. Sam wniosek zawiera oświadczenie - złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania - że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem w dniu jego złożenia nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Jeśli oświadczenie jest fałszywe, wydana interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Od 1 lipca 2007 r. interpretacje podatkowe wydaje minister finansów. Wcześniej zajmowali się tym naczelnicy urzędów skarbowych oraz dyrektorzy izb skarbowych. Minister finansów, w celu zapewnienia jednolitości wydawanych interpretacji, a także usprawnienia obsługi wniosków, może jednak w rozporządzeniu upoważnić podległe organy do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową podległych organów.

Podatnik nie ponosi żadnego ryzyka w związku z wydaną interpretacją. Nie jest ona dla niego wiążąca. Jeżeli jednak zastosuje się on do wydanej interpretacji, organ podatkowy nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia dotyczącego tej interpretacji, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Inne skutki ma wydanie interpretacji dla organu, który ją wydał. O ile bowiem nie jest ona wiążąca dla pytającego, to jak najbardziej jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy. W związku z tym wydana interpretacja może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie przez wydanie decyzji.

WYKŁADNIA NA WSZELKI WYPADEK

Interpretację podatkową można wykorzystać też w przypadku, gdy podatnik ma wątpliwości, jak zachować się w przyszłości. Ministerstwo Finansów w piśmie z 26 stycznia 2005 r. (nr SP1/76/8010-4/170/05/AA) potwierdziło, że podatnicy mają do tego prawo. Jak stwierdzono, art. 14a par. 2 Ordynacji podatkowej zobowiązuje podatnika, płatnika lub inkasenta do wyczerpującego przedstawienia we wniosku stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. W piśmie MF zaznaczono, że słownik języka polskiego definiuje pojęcie faktyczny jako zgodny z faktami, oparty na faktach, będący faktem, rzeczywisty, realny, istotny. Nie oznacza to jednak niemożności rozstrzygnięcia kwestii, które mogą zaistnieć w przyszłości. A zatem - jak uznał resort finansów - jeżeli we wniosku stan faktyczny zostanie opisany w taki sposób, że jego poszczególne elementy będą spójne, bez zastosowania trybu warunkowego, wówczas organ podatkowy, który nie jest uprawniony ani zobowiązany do badania czy przedstawione we wniosku zdarzenia już zaistniały lub mogą zaistnieć, powinien udzielić stosownej interpretacji. Interpretacja ta będzie wiążąca, jeżeli przedstawiony w niej stan faktyczny się ziści i nie ulegnie zmianie stan prawny. Obecnie przepisy umożliwiają podatnikowi uzyskanie interpretacji przepisów dotyczącej zdarzenia przyszłego.

Trzy miesiące na wykładnię

Organ podatkowy powinien wydać interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego bez zbędnej zwłoki, ale nie później niż w ciągu trzech miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Gdyby nie wydał postanowienia w tym czasie, uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie. Jest to tzw. milcząca interpretacja.

W zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która ulegnie zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej organ podatkowy nie wszczyna postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach jest umarzane. Ponadto nie nalicza się odsetek za zwłokę.

Jeżeli skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji ogólnej lub przed doręczeniem interpretacji indywidualnej, zastosowanie się do tej interpretacji nie zwalnia z obowiązku zapłaty podatku. Z kolei zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli:

• zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz

• skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej.

Ważne!

Podatnik, który nie zgadza się z wydaną interpretacją przepisów prawa podatkowego, może wezwać ministra do jej zmiany. Wniesienie skargi do sądu administracyjnego może nastąpić dopiero po wezwaniu ministra finansów na piśmie w ciągu 14 dni od otrzymania interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa

Opłaty

Kto chce uzyskać interpretację, musi za to zapłacić 75 zł. Opłatę wnosi się w ciągu siedmiu dni od dnia złożenia wniosku. Wniosek zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia, jeśli podatnik wpłaci opłatę z opóźnieniem albo nie wpłaci jej wcale. Jeśli podatnik w jednym wniosku wystąpi o wydanie interpretacji indywidualnej różnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych - opłata będzie pobierana od każdego z nich, co powoduje konieczność zapłacenia wielokrotności 75 zł, w zależności od liczby zadanych pytań.

EDYTA WERESZCZYŃSKA