Koczują. I nikt ich nie ruszy

Mogło się wydawać, że po kampanii przeciwko żebractwu problem z bezdomnymi trochę zmaleje. Dziś widać, że kloszardzi poczuli się u siebie. Założyli miasteczka na wydmach.

- Między innymi na przedłużeniu ulicy Energetyków, w okolicach muszli koncertowej, przy bunkrach - wyliczała na sesji radna PO Elżbieta Jabłońska, która dostrzegła, że panowie chyba na za wiele sobie pozwalają.- Na samej promenadzie dochodziło już do wielu ekscesów z bezdomnymi. Jak mówią mieszkańcy, bezdomni mają już nawet wytyczone rewiry działalności żebraczej. W tej sytuacji konieczna wydaje się interwencja służb.

- Znamy problem bezdomnych na wydmach – mówi Robert Karelus, rzecznik prezydenta - jest ich pięciu, z tego trzy osoby pochodzą ze Świnoujścia. Nie założyli może miasteczka, a raczej koczowisko, z którym dość często się przemieszczają. Tak naprawdę nie posiadamy żadnych instrumentów prawnych, aby ich stamtąd siłą wyrzucić czy przenieść do schroniska dla bezdomnych. Podobnie sytuacja ma się z żebractwem, które uprawiają na promenadzie, a które samo w sobie nie jest karalne - takim jest nakłanianie do niego. Paradoksalnie, największe kłopoty z bezdomnymi mają bogate miasta. Świnoujście jest tego przykładem. Bezdomni mają się gdzie ogrzać i przede wszystkim zdobyć fundusze na swoją egzystencję. Jak sami przyznają, dziennie może to być nawet 100-150 złotych z tego, co „wyciągną” od mieszkańców i gości miasta, szczególnie w sezonie letnim. Niestety wydają je przede wszystkim na alkohol.

Rzecznik zachwala świnoujskie schronisko dla bezdomnych, jako „jedno z najnowocześniejszych w regionie”. Zapewnia 50 miejsc dla potrzebujących pomocy. Ale trzeźwych. Bezdomni mogą dostać też w mieście pomoc socjoterapeutyczną i materialną .

- Oczywiście są i tacy, którzy wcale nie oczekują wsparcia. Wręcz przeciwnie – nie chcą żadnej pomocy z zewnątrz – dodaje Robert Karelus. - Poza tym żebrzący nie znikną z ulic naszego miasta, dopóki ludzie będą dawali im pieniądze. W czerwcu powtórnie ma ruszyć kampania informacyjna przestrzegająca przed dawaniem pieniędzy żebrzącym. Musimy uczyć, że dając pieniądze żebrzącym wcale im nie pomagamy. Przeciwnie, utrwalamy ich w tej bezdomności. Poza tym w Polskę „idzie wieść”, że w Świnoujściu można wyżyć z żebrania, a to z kolei ściąga do nas kolejnych bezdomnych. Zdaję sobie sprawę, że taka asertywna postawa nie jest łatwa. Wielu z nas odmawiając pieniędzy musi zagłuszyć swoje sumienie. Ale to najlepsze wyjście. Bezdomni, jeśli naprawdę potrzebują pomocy, to są w mieście instytucje, które im pomogą i tam powinni trafiać. Dobrym posunięciem na pewno było powołanie miejskiego streetworkera, czyli pedagoga ulicy. Pan Andrzej jest najlepszym przykładem , że z bezdomności można wyjść, zna też to środowisko i przekonał już kilka osób o tym, że warto powrócić do społeczeństwa. Zajmie się także bezdomnymi z wydm.