W tym momencie pamięć ma poczęła błądzić w latach, w których przyszło nam się bez Dody i innych silikonowych cudów żyć, a które młodszym czytelnikom wydawać się mogą erą dinosaurów, lub wczesnego kamienia łupanego. Sięgnąłem bowiem pamięcią do lata 1968r., kiedy to za sprawą kolegów, wówczas „robiących w kulturze”, trafiłem do Świnoujścia. Traf sprawił, że wtedy to w mieście nad Świną, wtedy najmodniejszym miejscu nad polskim morzem, wstępował artysta nie kręcący się na żadnej karuzeli, ani nie posiadający żadnych silikonowych wdzięków, natomiast dysponujący talentem i znakomitym kunsztem, mianowicie Czesław Niemen. Artysta ów, już w tamtych czasach „ z najwyższej półki”, przybył do Świnoujścia w ustalonym terminie, zanocował w normalnym hotelowym pokoju, był trzeźwy, a garderobę bez awantur, dzielił z innymi artystami.

Co najdziwniejsze jego koncert nie był poprzedzony wizytami ojców miasta i powiatu w Warszawie, ani też negocjacjami niemal na szczeblu ministerialnym. Kalendarz letnich zdarzeń ustalany był, gdy zachodziła ku temu potrzeba, ze Szczecińską Agencją Artystyczną, kierowaną wówczas bodajże przez zmarłego niedawno, nieodżałowanej pamięci pana Nieżychowskiego. A potem wszystko odbywało się normalnie, również bez heroicznych wysiłków decydentów. Odpowiedzialność za przygotowanie i przebieg imprezy spoczywała na Powiatowym Domu Kultury, poprzedniku obecnego Miejskiego Domu Kultury. Trochę to człowieka zadziwia, ponieważ owego roku w Powiatowym Domu Kultury pracował 1 kierownik ( granda, bez zastępców! ) 3 instruktorów merytorycznych i to chyba było wszystko. Tyle, że instytucja ta, obsługiwała jeszcze Międzyzdroje, Wolin i chyba 3 lub 4 gminy. Była jeszcze dychawiczna „Nysa”, która służyła do objazdu terenu, oraz powożącą nią pani Daniela. To co w pamięci mej się zachowało, potwierdził też ówczesny kierownik Domu Kultury, kwitnący dziś w prywatnym interesie pan Stefan Mollin.

Wracajmy jednak do artysty i jego występu. Koncert odbywał się w kawiarni „Parkowa”, znajdującej się przy nadmorskiej promenadzie, na estradzie, którą stanowiła mała muszla koncertowa w ogrodzie kawiarnianym. Artysta śpiewał, widzowie słuchali, niektórzy tańczyli, cieszyli się, tak normalnie i po ludzku. Czesław Niemen przed koncertem i po jego zakończeniu stawał się jednym z uczestników dobrej zabawy, wyróżniający się tylko wyjątkowo pięknym kożuszkiem, kolorową koszulą i fryzurą która wówczas stanowiła jeszcze pewną ekstrawagancką rzadkość.

Pan Czesław, czego osobiście doświadczyć mogłem, był człowiekiem skromnym, ludziom przyjaznym, który bardziej cenił kontakt z ludźmi niż finansowe walory. Tu jeszcze jedna refleksja. W efekcie koncertu Czesława Niemena, do dzisiaj jeszcze istnieje w mieście jego fanklub, skupiający wielbicieli i wielbicielki tego wielkiego artysty. Jego członkowie spotykają się, słuchają utworów, pielęgnują jego pamięć.

Koncert o którym piszę, był jednym z serii występów wybitnych artystów polskiej estrady, jakie to wtedy miały miejsce w Świnoujściu. Cykl ów organizowany był w ramach „Lata z piosenką” lub „ Z piosenką non-stop „. Dodam tylko że na Świnoujskich estradach gościli wówczas m.in. tacy wykonawcy jak Helena Majdaniec, Kasia Sobczyk, Karin Stanek i wielu, wielu jeszcze innych. Sądzę, że tym, którzy interesują się historią polskiej piosenki, już te kilka nazwisk pozwala ocenić skalę tamtych kulturalnych zdarzeń, będących udziałem Świnoujścia. Jak się to miało finansowo i merytorycznie do oferowanych nam silikonowych panienek, nie będę się wypowiadał. Bo i po co. I tak nie nikomu nie pomoże.
Prezentowany materiał zdjęciowy w całości udostępniony został przez szalejącego niegdyś, świnoujskiego fotoreportera Andrzeja Ryfczyńskiego, ojca administratora tej strony informacyjnej. Panu Andrzejowi za pomoc w rozbudzeniu „dawnych wspomnień czaru” serdecznie dziękuję. Zapewniam też, że jeszcze z jego pomocą postaram się przypomnieć inne zdarzenia z najnowszej historii naszego miasta.

źródło: www.iswinoujscie.pl