To było coś potwornego. Wyszliśmy z sali rozpraw zmaltretowani psychicznie. Musieliśmy naszą tragedię przeżywać ponownie. Najgorsze było jednak podejście sędzi do tej sprawy. Młodej kobiety, która niewiele może pamiętać z tamtych strasznych czasów – mówi portalowi Niezalezna.pl Teresa Majchrzak, matka zamordowanego poznaniaka.

Skatowany za „opornik”

19-letni Piotr Majchrzak był uczniem Technikum Ogrodniczego. Pomimo młodego wieku był bardzo aktywnie działał w środowisku opozycyjnym. Nosił przypięty „opornik”, symbolizujący sprzeciw wobec komunistycznej władzy. I to prawdopodobnie było bezpośrednią przyczyną – tak twierdzą dziś rodzice chłopaka – ataku ZOMO-wców.

Do tragedii doszło wieczorem 11 maja 1982 roku. Piotr został zatrzymany i wylegitymowany w centrum Poznania. Obok kościoła Najświętszego Zbawiciele przy ulicy Fredry. Po sprawdzeniu dokumentów padły pierwsze ciosy. Później oprawcy bili bez opamiętania. Wstrząsające sceny obserwowali mieszkańcy pobliskiej kamienicy, ale przez ponad ćwierć wieku milczeli ze strachu.

Piotr w bardzo ciężkim stanie trafił do szpitala. Jego bliskim nie pozwolono odwiedzić chłopaka, a matka szukająca winnych usłyszała groźby.

- Masz jeszcze jednego syna... – powiedział jeden z esbeków.

Piotrek zmarł tydzień później. Oczywiście, PRL-owska prokuratura śledztwo umorzyła z powodu niewykrycia sprawców. Twierdziła nawet, że sprawcą pobicia jest jakiś mężczyzna z parasolem. Niewiele dało również śledztwo prowadzono w latach 90-tych.

W poszukiwaniu prawdy

Przez lata nie ustalono prawdy o śmierci Piotra, a tym bardziej nie doszło do ukarania winnych. Majchrzakowie cały czas domagają się formalnego potwierdzenia, że ich syn zginął z rąk ZOMO. To był najważniejszy powód, że rodzice Piotra – Teresa i Jerzy Majchrzak - złożyli w Sądzie Okręgowym w Poznaniu wniosek o milion złotych zadośćuczynienia, których chcieli przeznaczyć na rzecz dzieci niepełnosprawnych. Skorzystali z ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego państwa polskiego. Proces był bardzo krótki. Trwał zaledwie osiem godzin.

- Skończyło się na jednej rozprawie. W jej trakcie sędzia zachowywała się co najmniej niestosownie. Zadawała nam pytania z ironicznym uśmieszkiem, nie dowierzając w nasze słowa. Na koniec czułam się jak podejrzana, która chce wyłudzić pieniądze – mówi zbulwersowana Teresa Majchrzak.

Po przesłuchaniu zaledwie kilkunastu świadków zamknięto przewód dowodowy. Niemal wszyscy mówili o niepodległościowej działalności Piotra, jego uczestnictwie w demonstracjach antykomunistycznych, kolportowaniu ulotek i prasy podziemnej. Najważniejsze jednak wydawały się zeznania Wandy Wasilewskiej, która razem z Marią Blimel przygotowały reportaż radiowy o śmierci Piotra znacząco zatytułowany „Nikt nie wiedział”. Dziennikarki Radia Merkury dotarły m.in. do mieszkańców kamienicy, którzy widzieli moment katowania nastolatka. Niewiele to dało. Wyrok ogłoszono niemal z marszu. Pozew Majchrzaków odrzucono. Najbardziej bulwersuje ustne uzasadnienie orzeczenia.

- Nie ma dowodów jednoznacznie wskazujących, że za śmiercią Piotra Majchrzaka stoją funkcjonariusze ZOMO – stwierdziła sędzia Karolina Siwierska, która również zanegowała fakt, że napaść związana była z działalnością polityczną Piotra. – I na to nie ma dowodów, a jedynie poszlaki.

Z takim wyrokiem Majchrzakowie nie mogą się pogodzić. Ich pełnomocnik mecenas Aleksandra Graf już złożyła wniosek o pisemne uzasadnienie orzeczenia, a to jest pierwszy krok w procedurze odwoławczej.

Grzegorz Broński

Źródło:
www.niezalezna.pl/article/show/id/21051