Był to bowiem czas, bardzo wielkiego zbliżenia między Rosją a Prusami, uwieńczonego małżeństwem siostry króla Prus Charlotty z rosyjski carem. Wizyty członków panujących rodzin, były w związku z tym bardzo częste. Równie częste były kontakty pruskiej i rosyjskiej arystokracji. W tych flirtach, Świnoujście pełniło rolę stacji przesiadkowej, jako że do i z Berlina, już udawano się drogą lądową. Tyle wprowadzenia, wracajmy zatem do naszej opowieści.

W momencie, gdy statek już na kilka sążni oddalił się od brzegu i obrał kurs na główki portu, z jego kierunku rozległ się przeraźliwy krzyk, a następnie wołanie o pomoc. Wiele osób, znajdujących się na brzegu wiedziało, jak z pokładu statku do wody wypadła jakaś niewiasta. Obserwujący zdarzenie zamarli w przerażeniu. Statek na którym ogłoszono alarm „Człowiek za burtą !”, mimo pracy maszyny „wstecz”, jeszcze posuwał się ku przodowi, oddalając się od ofiary wypadku. Ta zaś już tylko z rozpaczliwym trudem utrzymywała się na powierzchni. Od śmierci w nurcie Świny dzieliły ją już tylko chwile.
Z tłumu gapiów właściwie zareagował tylko młody mieszkaniec Świnoujścia, Franz Wilhelm Nehls, który widząc co się dzieje, wskoczył w kompletnym przyodziewku do wody i popłynął w kierunku tonącej. W ostatnim niemal momencie dopłynął do niej, pochwycił i już nieprzytomną doholował do brzegu. Tu bardzo szybko znalazł się medyk z jednego ze statków, który niedoszłą topielicę przywrócił życiu. Oczywiście w pobliskim hotelu „Drei Kronen” dama przebrała się i w niespełna godzinę powróciła na pokład „Adlera” oczekującego na kotwicy.

Młody człowiek odprowadzany licznymi wiwatami udał się zaś spiesznie do domu, by się po prostu przebrać w suche szatki. O podziw, a tym bardziej podziękowania, czy nagrodę najwyraźniej mu nie chodziło i nie miał nawet podjęcia kogo z topieli wyciągnął. Co więcej, uratowana tylko od przygodnego gapia dowiedziała się, kim był jej zbawca i gdzie zamieszkuje. Czas jednakowoż na przedstawienie niedoszłej topielicy. Była nią piękna żona rosyjskiego generała księcia Aleksieja Szachowskogo, którego drzewo genealogiczne, łączyło się przed wiekami z pierwszą carską dynastią Rurykowiczów. Owa piękna pani, dama do towarzystwa rosyjskiej carycy, wraz z nią bawiła w Berlinie. Z jakichś względów wracała wcześniej. A ze statku wypadła, podążając nieostrożnie, za oddalającym się od niej po pokładzie, ulubionym charcikiem Żużu.

O tych wszystkich sprawach, bohater zdarzenia Franz Wilhelm, nie miał najmniejszego pojęcia. Nic też dziwnego, że w kilka miesięcy potem, w początkach 1853 r. ogarnęło go bezbrzeżne zdumienie, gdy z domu bankowego Witte ze Szczecina, otrzymał ogromna dlań kwotę 212 talarów. W załączonym liście, kniaź Szchowskoj informował, że jest to pierwsza rata nagrody za uratowanie ukochanej żony i okazaną dzielność. Po pewnej przerwie związanej z wojną krymską i udziałem w niej księcia Szachowskogo, w latach następnych, nadeszła pozostała kwota 800 talarów przekazana również za pośrednictwem szczecińskiego banku.
A cóż na to F.W Nehls ? Chyba się nie zmienił. Za część kwoty zbudował skromny dom przy obecnej ulicy Piastowskiej, wówczas na obrzeżach miasta. Tam też założył piekarnię, w której pracował początkowo sam, a później z synem. Sporą kwotę z podarowanych mu pieniędzy, przeznaczył na rzecz budowy domu dla biednych i bezdomnych. A wszystkim, którzy prosili by opowiedział o swym wyczynie, mawiał krótko, że w wodzie się znalazł, bo było gorąco i chciał się ochłodzić.

źródło: www.iswinoujscie.pl