Wystawa „Panna Młoda [ rozbierana { lub nie } przez swoich kawalerów ]" prezentuje malarskie i radykalne w treści prace artystki, ale jest także parafrazą innego tytułu, słynnego obiektu Marcela Duchampa „Panna młoda rozebrana przez swych kawalerów, jednak", i próbą dialogu z radykalną redefinicją sztuki zaproponowaną przez dadaistów. Redefinicji której programowa względność, z czasem, stała się paradygmatem współczesnej sztuki, a przynajmniej jej znaczącej części. Prace Julii Curyło, oprócz znakomitego formalnego warsztatu, z dalekimi echami twórczości Fridy Kahlo, Georgii O'Keeffe czy Niki de Saint-Phalle są głęboko feministyczne, kpiąc z poprawności politycznej każdego rodzaju. W przestrzeniach jej obrazów, świętość miesza się z profanum tworząc własną osobną narrację i mitologię, świadomie nie ulegając kulturowej homogenicznej, unifikacji. „W istocie odmienność jest niezwykle płodna, Rozwój może się dokonać tylko przez różnice.", jak pisał francuski twórca strukturalizmu Claude Lévi-Strauss, dodając, już w latach 70 XX wieku: „Prawdopodobnie zagraża nam teraz teraz to, co możemy nazwać prze-komunikowaniem-tendencja, by na jednym krańcu świata wiedzieć dokładnie, co dzieje się w innych częściach globu. (...) Jesteśmy obecnie zagrożeni perspektywą bycia wyłącznie konsumentami, z możliwością absorbowania wszystkiego, z każdego krańca świata i z każdej kultury, tracąc jednocześnie całą oryginalność."

Duchamp wybierając i akceptując niejednoznaczność, oscylację, płynność jako sposób istnienia, naruszył artystyczny immunitet sztuki, doprowadzając niczym Pannę młodą rozebraną przez swych kawalerów, do jej dekonstrukcji. My w trakcie sierpniowej wystawy prac Julii Curyło, wspólnie z artystką, oddajemy głos Pannie Młodej.

Kompozycyjne reminiscencje, które pojawiają się w ekspozycyjnej narracji, jak fragment późno renesansowego obrazu „Wejście zwierząt do arki Noego" Jana Brueghel'a Starszego, przeczuwającego oświeceniowy racjonalizm, sygnalizują zmianę roli mitu i sztuki w kulturze. Jak pisała Karen Armstrong „mity zarysowały wyraziście rzeczywistość intuicyjnie wyczuwaną przez ludzi i nadały jej formę". Współczesne agresywne profanum unifikuje rolę i kształt mitu i poddaje go procesowi ekonomizacji, powodując, że muszą one przyjmować, dające się polubić, formy konsumowalne, co czyni je przedmiotem i towarem. Opowiada o tym, prezentowane w formie cyfrowego wydruku, malarskie przedstawienie „Śniadania na plaży" autorstwa Curyło, z roku 2013. Ciekawa malarska parafraza, a w zasadzie suma etycznej rozbieżności, wynikająca z uwspółcześnienia renesansowego „Koncertu wiejskiego" przypisywanego Tycjanowi. To współcześnie ubezwłasnowolniony mit, pozbawiony jądra sacrum.

Jednak współzależne przestrzenie mitu i sztuki, prawdziwie przywołane i unaocznione, odkrywają iluzoryczność tkwiącą w jednowymiarowej płaszczyźnie dnia codziennego. Cioran w swoich esejach twierdził, że współcześnie staliśmy się umysłami religijnymi, wyzutymi z wszelkiej religii. Rozumiemy potrzebę wiary, która rozpaczliwie przebija przez pseudo-sakralne opowieści naszej kultury masowej, ale nie umiemy jej doświadczyć. Dramatycznie potrzebujemy dotknięcia „tego co jest inne", jak twierdził Adorno. Szukajmy więc, bo prace zgromadzone na tej wystawie dają nam taką możliwość. A konstruowanie nowego, własnego, świadomego mitu, może stać się dowodem na to, że triumfujące profanum, kształtujące jednowymiarowego człowieka nie jest całym doświadczeniem współczesności.

kurator ms44 / Andrzej Pawełczyk


Galeria Sztuki Współczesnej ms44, Świnoujście ul. A. Krajowej 13

Wystawa potrwa od 5 sierpnia 2023r, do 30 września 2023r

Julia Curyło ukończyła z wyróżnieniem studia na wydziale Malarstwa w pracowni prof. Leona Tarasewicza na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych . Jest autorką obrazów oraz instalacji prezentowanych w przestrzeni publicznej.

W styczniu 2010 roku wygrała konkurs zorganizowany przez Galerię A19. Pokazany w warszawskim metrze wielkoformatowy mural „Baranki Boże" przyniósł rozgłos artystce. W tym samym roku Curyło wygrała Ogólnopolski Przegląd Malarstwa Młodych PROMOCJE. W 2011 roku została nominowana do prestiżowej nagrody 10. Konkursu im. Gepperta, a w 2012 do nagrody czasopisma Arteon. W 2012 i 2016 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest autorką ponad 60-ciu wystaw w kraju i za granicą. Jej prace znajdują się w państwowych kolekcjach sztuki min. Muzeum Narodowego w Gdańsku, Muzeum Powstania Warszawskiego, Muzeum Sztuki w Legnicy oraz Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Regularnie zajmuje wysokie notowania w corocznym Kompasie Młodej Sztuki. W 2021 nakładem brytyjskiego wydawnictwa Unicorn ukazała się książka pt "Ko(s)miczny obraz rzeczywistości w malarstwie Julii Curyło". W lipcu 2021 obroniła z wyróżnieniem pracę doktorską i uzyskała stopień doktora sztuki.