Dziś chcę przypomnieć krótko najsilniejszy sztorm i posztormową powódź jakie zostały w Świnoujściu odnotowane i udokumentowane. Dni kilka po bezśnieżnych i ciepłych świętach Bożego Narodzenia 1913 r. rozpoczął się sztorm z tradycyjnego tu północno-zachodniego kierunku. Siła sztormowego wiatru w podmuchach przekraczała 10 a nawet 11º w skali Beauforta. Po trzech dniach, 30 grudnia sztorm „przysiadł” a następnie gwałtownie zmienił kierunek. Wzrastając do siły orkanu uderzył z najbardziej groźnego, północno - wschodniego kierunku. Gnane huraganowym wiatrem masy wodne, z ogromna energią taranowały południowo-zachodni skraj Bałtyku, powodując ogromne zniszczenia i niebywałych rozmiarów powódź sztormową. Największe nasilenie zjawiska, miało miejsce 31 grudnia, a więc w Sylwestra. Jak w kilku innych przypadkach na brzegach Bałtyku wyrzucone zostały liczne statki. Jednym z nich był rosyjski szkuner „Austrumus” , wysztrandowany na świnoujskiej plaży już 30 grudnia.

Sztorm miał też bezpośrednie, tragiczne konsekwencje dla ludzi. W spienionych przybrzeżnych wodach zatonęła łódź rybaka z Ahlbecku wraz z załogą. Bez wieści zaginęło też kilka osób mieszkańców kilka niżej położonych domów w miejscowości Klüss. Na piaszczysty brzeg między Świnoujściem a Bansinem, jeszcze kilka dni po ustaniu sztormu, lodowate fale Bałtyku wyrzuciły zwłoki kilku osób, prawdopodobnie marynarzy zatopionych w morzu statków. Ale na szczególne opisanie zasługują szkody jakie spowodowane zostały gigantycznymi wręcz falami i ogromna ich energią. M.in. na odcinku ponad 150 metrów rozbita została korona falochronu wschodniego, a część kamiennych bloków, spełniających rolę łamaczy fal, ze strony wschodniej tegoż falochronu, zostało przerzucone do nurtu Świny.

Mocno zdewastowane zostało drewniane molo w Międzyzdrojach, podmyty brzeg w Bansinie i to tak niebezpiecznie, że część domów przy promenadzie należało ewakuować.

Bardzo ucierpiała na odcinku wielu kilometrów linia kolejowa, łącząca wschodnia i zachodnią część wyspy Uznam i to do tego stopnia, że przez wiele tygodni odbudowywać trzeba było nasyp i torowisko.

Poziom wód sztormowej powodzi, wskazuje tabliczka zamontowana na schodach Kapitanatu Portu. Według oficjalnych pomiarów stan wód posztormowej powodzi osiągnął najwyższy jak dotychczas, notowany poziom 305 cm powyżej stanów średnich.

Wyjątkowo duże i trwałe wrażenie zrobiła wówczas ta „cofka” w Świnoujściu Jak prawie zawsze, zalane zostały duże partie miasta i niemal wszystkie piwnice w rejonie przylegającym do Świny. Prasowe relacje z tamtego okresu mówią o tym, że do niektórych części miasta czy poszczególnych domów, przez kilka dni można się było dostać tylko łódką. Z tych samych opisów i relacji wynika m.in. że woda w centrum miasta była okresowo tak spiętrzona, że wlała się nawet do pomieszczeń ratusza. Jak zawsze w takich przypadkach, niemożliwym było poruszanie się po ulicy Chrobrego czy Wybrzeżu Władysława IV

Ta, największa w historii miasta powódź sztormowa, został fotograficznie bogato udokumentowany przez wielu fotografików w tym przez znakomitego fotografika - marynistę Maxa Dreblow. Pokazane fotogramy to w większości jego prace.

źródło: www.iswinoujscie.pl