Twórczość Macieja Raucha jest rozpięta pomiędzy campem, tym co przesadne, nadmierne i nienaturalne, chorobliwie namiętne, hermafrodytyczne, zbyt męskie albo zbyt kobiece, a motywami wanitatywnymi niemal tanatologicznymi. Jak pisała Susan Sontag; „Smak campu jest rodzajem miłości, miłości do ludzkiej natury...", i zauważymy to w obrazowaniu Raucha, zanurzonym równocześnie w sferach ikonografii chrześcijańskiej ( Św. Sebastian ) i mitologii antycznej ( figura Narcyza ). Jego twórczość to, natrętna i opresyjna poprzez natłok znaczeń, przestrzeń „Cabinet of curiosities", wypełnionego współczesnymi stygmatami współczesnych Narcyzów. To wizualna, symboliczna, ikonografia współczesnego świata, zachwyconego samym sobą, która poprzez pozornie łatwą estetykę formy, niepostrzeżenie dla odbiorcy, wprowadza na scenę figurę śmierci. Współcześnie niechciane, lustrzane odbicie Narcyza. Jego antytezę.
I właśnie ta metamorfoza jest tematem wystawy w ms44, o bohaterze, którego historia pozornie jest już zamknięta i znana. Vanitas jako sublimacja życiowego doświadczania, jest natrętnie obecna w świecie człowieka, w codziennej potoczności, uroczystej obrzędowości życia i jego indywidualnej intymności. Jednak ten eschatologiczny wymiar rzeczywistości będzie zaledwie niejasnym przeczuciem, bez akceptacji dla biologicznego determinizmu warunkującego ludzkie życie lub aprobaty dla formacyjnej społecznie roli sacrum.
Podobnie jak w przypadku twórczości Julii Curyło, Ewy Beaty Białeckiej czy Magdy Moskwy, sztuka Raucha, choć w mniejszej skali, jest sakralna, ale nie religijna. Tanatologiczne obrazy Raucha z serii „Between the worlds", z barwną, przyciągającą malaturą, kryją w sobie pytanie o śmierć i destrukcję pomimo, a może z powodu, zawartej w nich formalnej dychotomii. To pęknięcie przebiegające pod gładką estetyczną powierzchnią płócien, jest tym co nadaje sztuce metafizyczny wymiar. I jest to znacznie trafniejsza forma, niż niejasne pojęcie „realizmu magicznego", który o ile w literaturze wywarł znaczące piętno, to w malarstwie bliższy jest estetyce rozrywki, stanowiącej element współczesnej „kultury indywidualizmu". Anthony Giddens zauważył, że daleko posunięty indywidualizm współczesnej kultury przejawia się w „takim zaprzątnięciu jednostki jej własną tożsamością, że zatraca ona granice między sobą a światem zewnętrznym" (1). Prowadząc bezpośrednio do „kultury narcyzmu".
Narracja obecna w wybranych do wystawy „Stygmaty" pracach Macieja Raucha i prezentowanych w galerii ms44, jest historią współczesnego, choć symbolicznego Narcyza, przeglądającego się w lustrze wody czy ekranie monitora. I zatracającego się w swoim odbiciu, bez świadomości, że może mieć ono wymiar nowego stygmatu. Śmiertelnej rany.
Andrzej Pawełczyk | ms44
Środa, 25 grudnia 2024r.
•
Dziś imieniny:
Anastazji, Eugenii.
- Wilki przejmują Kozielice: krwawe ślady, strach i bezradność urzędników
- Uwaga!!! Drastyczne zdjecia!
- Wilki przejmują Kozielice: krwawe ślady, strach i bezradność urzędników
- Uwaga!!! Drastyczne zdjecia! Zobacz film!
- Ciężarówka uszkodziła trakcję kolejową w Świnoujściu:
- Ruch pociągów wstrzymany, wprowadzono komunikację zastępczą
- Rekordowe zamknięcie tunelu w Świnoujściu
- Zmiany w komunikacji i organizacji przepraw promowych
- Dwunastolatka potrącona przez samochód na osiedlowej ulicy
- Skrzyżowanie Grunwaldzkiej i Nowokarsiborskiej: Mercedes i Opel zniszczone, sprawca zatrzymany
- „Mgła grozy”: Przerażający przejazd przez tunel – mieszkańcy zaniepokojeni
- Pierwsza platforma wiertnicza na Zatoce Pomorskiej
- Historia złóż ropy i gazu na Pomorzu Zachodnim
- Ćwiczenia strażaków na budowie drogi S3:
- Realistyczne symulacje wypadków przyciągnęły uwagę kierowców
- Przełom w komunikacji!!!
» Strona Główna » Wydarzenia » Vanitas w sztuce. Nowa wystawa w ms44
A czy pan autor studiował anatomię zwierzą? Najwybitniejsi malarze w pierwszej kolejności studiowali anatomię a dopiero później malowali szkieletu. Ten kotek ma dziwną budowę - ogon wychodzi wprost z żeber. Jakoś brak głębi w obrazkach. Poza tym, jest to wszystko jakieś wtórne, to wszystko już było ale w lepszym wydaniu - trochę Beksińskiego, trochę Siudmaka.
17:06 Ars longa, vita brevis.
No tak. Kibel , , Manka, , zlikwidowany to gdzie ma to wystawiać...
16:16 - bzdura. Malarstwo nie dotyczy ludzi. I napisz to samo pod adresem grup rockowych satanistycznych podejmujacych z ochotą ale w sposób odrażający temat smierci, napisz to teraz twórcom gier komputerowych ze scenami walk, napisz to eielbicielom i producentom oraz sprzedajacym filmy o wampiryzmie, itd. To malarstwo to szlachetny dialog z Tradycją, wymienione rozrywki to w wiekszości zepsucie dobrego smaku, i one własnie nadają sie do krytyki, a nie znany motyw malarski - znany? nie ignorantom kompletnie nieznającym się na malarstwie, krytykującym na forum tę wystawę.
Tylko zdegenerowany umysł może w" taki" czas zrobić taka" wystawę". Hańba!!
W pierwszym wpisie podpowiedziałem inny kierunek tej tematyki, nie jest dla mnie ta wystawa rewelacja, ale śmiać mi się chce z wpisów rzekomych znawców, którzy w ogóle nie mają pojęcia o malarstwie. Te obrazy naprawde sa na wysokim poziomie malarskim, a temat jest obecny w malarstwie od wieków - te obrazy to też dialog z historią sztuki, tradycja. W ogole dobrze, że ktos jeszcze MALUJE - za dużo jest instalacji i performance'ów.
bardzo nie na miejscu teraz ta wystawa.
To nie żadna sztuka. Ktoś szuka frajerów aby się na byle gównie dorobić.
Nie moja bajka...groza!
Jestem odpornym i twardym facetem ale taka sztuka do mnie nie przemawia. Wiem jesteśmy związani śmiercią ale twórzmy piękną dla oczu sztukę. Młody człowiek artysta ma skrzywioną psychikę i to się nazywa sztuka. Do czego zmierza ten świat, potem mamy takich popaprańców.
Aby ogarnąć to rozpięcie pomiędzy campem a motywami wanitatywnymi (niemal tanatologicznymi) należy wyindywidualizować się z rozentuzjazmowanego tłumu.
Bez kota. ??
W dobie filmików z okrutnymi scenami np. śmierci na wojnie na Ukrainie, na który nadziać się można, niczego się nie spodziewając, te obrazy raczej estetyzują śmierć i są łagodne. Podpowiadam artystom temat: namalować obrazy ze smartfonów czy laptopów, ukazać przytulne wnętrze pokoju, w łóżeczku dziecko, a na stole laptop z obrazem śmierci - to jest vanitas vanitatum et omnia vanitas we współczesności.