Alpha Blondy

Mamy dla Was sensacyjną wiadomość - podczas 24. edycji Pol'And'Rock Festival na Dużej Scenie pojawi się jeden z najpopularniejszych artystów reggae na świecie - Alpha Blondy! Pochodzący z Wybrzeża Kości Słoniowej wokalista jest czołowym ambasadorem gatunku i bez wątpienia najważniejszą postacią afrykańskiego reggae w historii!

Seydou Koné urodził się 1 stycznia 1953 w Dimbokoro i od najmłodszych lat interesował się muzyką. Przydomek „blondy" (zniekształcona wymowa „bandit") nadała mu wychowująca go babcia, uważająca go za dzikie i nieokrzesane dziecko. W późniejszym okresie Koné dodał do tego przydomka słowo „alpha", pierwszą literę greckiego alfabetu. I tak narodził się Alpha Blondy, bandyta numer jeden afrykańskiej sceny muzycznej.

W 1974 roku Koné wyjechał do Nowego Jorku i zaczął zajmować się muzyką na poważnie. Nie zamierzał spełnić marzeń swoich rodziców i zostać szanowanym nauczycielem angielskiego. Grywał w Central Parku i obskurnych klubach w Harlemie, chodził na koncerty legend reggae i obracał się wśród nowojorskich rastafarian. Z powodu zawirowań życiowych zmuszony był do powrotu do ojczyzny, gdzie wplątał się w jeszcze większe problemy, zakończone aresztowaniem przez policję i ciężkim pobiciem. Z opałów uratował go jego przyjaciel Fulgence Kassi, dzięki któremu zaczął występować w talent shows. W 1982 roku nagrał swój debiutancki album „Jah Glory!", który przyniósł mu nie tylko ogromną sławę. Dzięki utworowi „Brigadier Sabari" stał się symbolem oporu przeciw opresyjnej władzy. Jako pierwszy artysta w historii Afryki Zachodniej wypowiedział się publicznie na temat brutalności policji, która skatowała go niemal na śmierć. Od tamtej pory nazywano go afrykańskim Bobem Marley'em. Sława Blondy'ego szybko dotarła do Europy. W 1984 roku wydał we Francji płytę „Cocody Rock!!!". Tytułowy utwór stał się symbolem drogi życiowej artysty - afrykański Bob Marley nagrał go bowiem na Jamajce z zespołem The Wailers! Od tamtej pory wydał kilkanaście albumów naszpikowanych przebojami i zgarniających wszystkie możliwe wyróżnienia.

Społeczne zaangażowanie do pary z wrodzonym poczuciem humoru stawia Alpha Blondy'ego w czołówce kontestatorów afrykańskiej rzeczywistości. Artysta konsekwentnie poświęca wiele swoich kompozycji ludziom ubogim, wykluczonym i zepchniętym na skraj społeczeństwa. Wydana w 1985 roku płyta „Apartheid is Nazism" była jednym z najważniejszych głosów sprzeciwu wobec okrucieństwa systemu. Od początku kariery Alpha Blondy stara się też poszerzać grono świadomych odbiorców jego twórczości. Do dzisiaj napisał ponad 200 utworów, w których zaśpiewał nie tylko w rodzimym języku Dioula, lecz także po angielsku, francusku, arabsku i hebrajsku. Blondy nigdy nie powielił błędów innych artystów reggae, nagrywających taśmowo podobne do siebie albumy - do każdej płyty podchodził indywidualnie i zawsze starał się dodać coś nowego. Na jego ostatnich płytach obok klasycznego roots reggae rozbrzmiewają ciężkie gitarowe riffy, elektronika i hiphopowe brzmienia, które Blondy miksuje w absolutnie niepowtarzalny sposób.

Szykuje się wielki koncert! Alpha Blondy bardzo rzadko koncertuje w Polsce, tym bardziej nie można przegapić jego występu. Tym razem zagra dla najlepszej publiczności na świecie, podzielającej jego przesłanie otwartości, tolerancji, miłości i pokoju!

Hunter

Po 5 latach Hunter wraca na 24. Pol'and'Rock Festival! To będzie ich 14 koncert na Najpiękniejszym Festiwalu Świata!

Hunter powstał w 1985 roku w Szczytnie, na Mazurach, założony przez gitarzystę i wokalistę Pawła 'Draka' Grzegorczyka i perkusistę Grzegorza 'Brooza' Sławińskiego. Przez pierwsze pięć lat istnienia wykonywał tylko covery swoich ulubionych zespołów, grając wszędzie tam, gdzie tylko było to możliwe. Z czasem zaczęły powstawać także własne kompozycje, które zespół zarejestrował i wydał własnym sumptem na dwóch kasetach demo.

Po jednym z okazyjnych koncertów w Niemczech w 1991 roku zespół otrzymał propozycję nagrania płyty od właściciela studia APN Neustadt. Debiutancki album zatytułowany "Requiem" został wydany w grudniu 1995 roku. Skład Huntera tworzyli wówczas: Paweł Grzegorczyk (gitara, śpiew), Tomasz Goljaszewski (bas) oraz Grzegorz Sławiński (perkusja).

W 1996 roku Hunter zagrał po raz pierwszy przed kilkudziesięciotysięczną publicznością podczas Przystanku Woodstock. Już jako kwartet, z Robertem „Moohą" Ropiakiem na gitarze, który zasilił skład na kolejne trzy lata. W 1999 roku zastąpił go Piotr „Pit" Kędzierzawski. Zmiana nastąpiła również chwilę wcześniej na pozycji basisty - do grupy w miejsce 'Goliasha' dołączył Konrad 'Saimon' Karchut.

W 2001 roku do sklepów trafiło wydawnictwo "Live", na którym znalazło się 9. nagrań zarejestrowanych podczas festiwalu Przystanek Woodstock'96 oraz dodatkowo studyjna wersja utworu "Kiedy Umieram" i teledyski do pochodzących z debiutanckiego krążka kompozycji "Freedom" i "Screamin' Whispers".

Na początku 2002 roku, podczas koncertu charytatywnego WOŚP w Szczytnie, nagrany został klip do "Kiedy Umieram...". Utwór - zarówno w wersji audio jak i video pojawił się w stacjach radiowych oraz telewizyjnych, zajmując nieprzerwanie od momentu wejścia #1 miejsce na liście wideoklipów stacji VIVA Polska, aż do zakończenia istnienia tej listy. Wyprzedzając teledyski takich potęg jak Slayer czy Cradle of Filth. "Kiedy Umieram..." pokazał jednocześnie nowe muzyczne oblicze zespołu. Kompozycje zyskały ciężar i były nieco wolniejsze od poprzednich. Wykorzystano również po raz pierwszy w tle instrumenty klawiszowe i akustyczne.

Drugi album studyjny - "Medeis" - wydany został w roku 2003 roku. W tym czasie do składu dołączył skrzypek - Michał Jelonek. Styl muzyczny bardzo odbiegał już od debiutanckiego krążka i stał się od tego czasu znakiem rozpoznawczym Huntera. Recenzenci byli nieco zagubieni i mieli bardzo poważny problem ze sklasyfikowaniem tego co usłyszeli na „MedeiS". W związku z tym zespół, który naturalnie i szczerze unikał wszelkiego „zaszufladkowania" w końcu sam, z premedytacją i co tu dużo mówić - przekornie określił styl swojej muzyki jako „Soulmetal", co ostatecznie zostało powszechnie a nawet z pewną ulgą zaakceptowane przez Fanów i media.

W latach 2003 i 2004 zespół zagrał dwukrotnie na Przystanku Woodstock, gdzie za pierwszy koncert otrzymał od 200-tysięcznej publiczności jej specjalną nagrodę - Złotego Bączka. Zostało to zarejestrowane i wydane przez firmę Złoty Melon jako pierwsze oficjalne DVD zespołu.

Kolejny album "T.E.L.I..." trafił do sklepów wiosną 2005 roku, a w grudniu ukazała się jego anglojęzyczna wersja. Został bardzo pozytywnie przyjęty przez Fanów i krytyków mimo, że zgodnie z zapowiedziami zespołu o nietrzymaniu się kurczowym stylu płyt poprzednich, był kolejnym bardzo znaczącym zwrotem słowno-muzycznym grupy. Powstały klipy do utworów T.E.L.I... i zarejestrowany wspólnie z Fanami „Pomiędzy Niebem a Piekłem", który zagościł na wielu listach przebojów, w tym po raz pierwszy na kultowej liście Marka Niedźwiedzkiego w „Trójce".

W listopadzie 2006 grupa wydała dwupłytową kompilację zatytułowaną"HolyWood". Na płycie DVD znalazł się koncertowy zapis dwóch Przystanków Woodstock (z roku 2003 i 2004), a także materiały dodatkowe. Na płycie CD zamieszczono polskojęzyczną wersję utworu "Fallen" - tym razem pod tytułem "Spadany", cover utworu „Hey ya" zespołu Outcast oraz nagranie "Easy Rider" z gościnnym udziałem Krzysztofa Daukszewicza. Z końcem roku 2008 współzałożyciel Huntera - Grzegorz „Brooz" Sławiński opuszcza grupę. W jego miejsce do zespołu dołącza Dariusz "Daray" Brzozowski (Dimmu Borgir, ex-Vader, Vesana, Black River).

W kwietniu 2009 roku ukazała się nowa płyta zespołu, wydana przez Mystic Production i zatytułowana "HellWood". W związku z tym, że tekstowo nawiązywała do ulubionych filmów zespołu, powstały dwa parafilmowe klipy do piosenek „Labirynt Fauna" oraz „Strasznik". Reakcja Fanów spowodowała, że „Hellwood" stała się kolejnym przełomowym wydawnictwem w historii Huntera a utwory takie jak Labirynt Fauna, ŚmierciŚmiech, Dura Lex Sed Lex czy Arges są wciąż koncertowymi „killerami", bez których ciężko sobie wyobrazić zespół na żywo.

W roku 2011 zostało wydane przez Mystic Production wydawnictwo „Hunter - XXV lat poźniej", w formacie 2DVD/3CD, zawierające dwa koncerty i mnóstwo materiałów dodatkowych audio i videobonusów, jak składający się z wielu wywiadów i archiwalnych fragmentów felieton zatytułowany „Hunter - XXV lat wcześniej". Pierwszy z zawartych na tym wydawnictwie koncertów został zarejestrowany we wrocławskiej Hali Stulecia a drugi - w warszawskim klubie „Stodoła".

Na początku 2012 roku do składu dołącza oficjalnie grający już od kilku lat z zespołem na instrumentach perkusyjnych Arek „Letki" Letkiewicz. Od tej chwili aż po dzień dzisiejszy Hunter występuje w niezmienionym już składzie.

W wakacje 2012 roku zespół wyjeżdża na wieś i w leśnej stodole Letkiego rejestruje większość materiału na dwie kolejne płyty. Zaprasza także do współpracy w kilku utworach szczycieński chór klasyczny „Kantata". Po ukończeniu nagrań własnym sumptem wydaje pierwszą z nich - „Królestwo". Druga, zatytułowana „Imperium" pojawia się rok później będąc kontynuacją słowno-muzyczną „Królestwa" i debiutuje na #1 miejscu ogólnopolskiej listy sprzedaży OLIS. Obie płyty pokrywają się złotem. Po jednym autorskim egzemplarzu specjalnych ściennych wersji złotych płyt Hunter wystawia na aukcję WOŚP, gdzie zostają wylicytowane odpowiednio za 5 i 11 tysięcy złotych.

W roku 2013 zespół zostaje ponownie zaproszony na Przystanek Woodstock, gdzie przedstawia swoją wersję „Historii Metalu". Wraz z zaproszonymi gośćmi wykonuje takie klasyki metalowe jak Master of Puppets (Metallica), Chop Suey! (SOAD) czy Kashmir (Led Zeppelin) a także utwory RATM, Pantery, Iron Maiden, Deep Purple, Rammstein i kończącym koncert - Highway To Hell (AC/DC) z udziałem wszystkich gości i spontaniczną solówką skrzypcową twórcy Festiwalu - Jurka Owsiaka.

W 2015 roku Hunter udostępnia za darmo na swoim kanale YouTube prawie dwugodzinny koncert, który mial być wcześniej wydany jako kolejne oficjalne DVD a ostatecznie stał się zespołowym prezentem dla swoich Fanów.

Po czteroletniej przerwie wydawniczej, wypełnionej koncertami, na początku 2016 roku ukazuje się pierwszy zwiastun nowej płyty. Jest nim utwór „NieWolnOść", również z gościnnym udziałem chóru „Kantata". Ze względu na swoje zaangażowane przesłanie wywołuje bardzo wiele kontrowersji. Kilka miesięcy później, 7 listopada 2016 roku ukazuje się już cała płyta studyjna, zatytułowana „NieWolnOść". Została ona również wydana we własnym zakresie przez zespół.

W chwili obecnej zespół zaczyna rejestrować ślady perkusyjne na kolejne wydawnictwo studyjne, którego premiera przewidywana jest na koniec wakacji 2018 roku, z okazji XXXIII - lecia swojego istnienia. Równolegle procując także nad swoim pierwszym materiałem akustycznym.

Skład zespołu:
Drak - gitara/wokal
Pit - gitara
Saimon - bas
Jelonek - skrzypce
Daray – perkusja
Letki - instrumenty perkusyjne

PPNOU - Pierwsza Poznańska Niesymfoniczna Orkiestra Ukulele

PPNOU to zespół jakiego nie było, tworzą go muzycy – pasjonaci, których uwiodło charakterystyczne brzmienie i filigranowy rozmiar hawajskiej gitary, powszechnie znanej jako ukulele, lub po prostu uku. Czwórka gości z Poznania (a nie piątka z Liverpool'u) z malutkimi instrumentami robiąca duży hałas sprawi, że nic co do tej pory wiedziałeś na temat muzyki nie będzie już aktualne. Na ich koncertach zawsze należy spodziewać się niespodziewanego! Łamią konwenanse i kobiece serca.

Repertuar PPNOU to niezwykła „szafa grająca", w której każdy znajdzie coś dla siebie. Muzycy aranżują prawdziwe „perełki" światowej i polskiej muzyki rozrywkowej. Z koncertu na koncert repertuar powiększa się aby Ci, którzy z Orkiestrą zetknęli się wcześniej, nadal mogli przeżywać momenty zaskoczenia.

PPNOU w sieci:
Facebook - www.facebook.com/PPNOU