1 czerwca 1965 roku, rozkazem dowódcy 8 Flotylli, utworzony został 12 Dywizjon Trałowców Bazowych. W skład dywizjonu weszło dwanaście trałowców, które zostały przebazowane z portu wojennego w Helu. Te "rasowe" jednostki zostały zbudowane w stoczni im Komuny Paryskiej w Gdyni. Były to jednostki wojenne, ale jako jedne z nielicznych wykonywały ciężką pracę na morzu dla potrzeb gospodarki morskiej kraju. Wybrzeże Bałtyku "naszpikowane" było tysiącami min morskich, które zalegały ten akwen od czasu drugiej wojny światowej. Miny stawiały jednostki hitlerowskiej "Krigsmarine”, a także lotnictwo marynarki Wielkiej Brytanii RAF. Szczególnie na wybrzeżu Bałtyku zachodniego.

Różnego rodzaju miny, takie jak miny kontaktowe, magnetyczne i akustyczne, zakotwiczone były na różnych głębokościach. Zalegały na dnie morskim i oczekiwały na potencjalne ofiary w postaci jednostek pływających. Tory wodne i podejścia do portów polskich musiały zostać bezwzględnie sprawdzone. Tego sprawdzenia miały dokonać specjalistyczne jednostki, takie jak trałowce. Dowództwo MW na prośbę ministerstwa żeglugi wydało rozkaz poszczególnym jednostkom na wykonanie tej niebezpiecznej pracy. I tak przez kilka lat 12 Dywizjon Trałowców Bazowych systematycznie penetrował rozległy akwen Bałtyku. Szczególnie intensywna akcja trałowania skupiona była na torach wodnych i podejściach do portów w tym do portu w Świnoujściu. W pewnych okresach trałowano dniem i nocą.

Bardzo pomocnym partnerem w tej pracy okazał się 14 Dywizjon Trałowców Redowych. Te małe okręty o niewielkim zasięgu działania szczególnie ciężko pracowały. Trały, które za sobą holowały, były nawet dłuższe aniżeli te holujące jednostki! Dowodzili nimi doświadczeni podoficerowie zawodowi. Przy stanie morza 2-3 stopnie "B", okręciki te już "sztormowały", ale nie było zlituj się! Pamiętam trałowanie w rejonie Kadetrinne, kiedy to bardzo ciekawi sąsiedzi z zachodniej granicy, ówczesnej NRF, szybkimi okrętami patrolowymi na pełnej mocy przepływali bardzo blisko tych małych okręcików, powodując wytworzoną falą bardzo niebezpieczne kołysanie, tym bardziej, że holowały ciężkie trały. Tego rodzaju zachowanie kolidowało z kulturą morską.

Niestety nie posiadam w swoim archiwum fotografii żadnej z tych dzielnych jednostek. Trałownie bojowe przeprowadzane przez te dwa dywizjony zabezpieczane były w urządzenia techniczne do prac naprawczych, spawalniczych oraz wulkanizacyjnych. Bazą warsztatową był jeden z okrętów desantowych. I tak prawie każdego roku mozolnie i skutecznie wykonywaliśmy swoje zadanie. Każdego dnia byliśmy przygotowani na najgorsze! Na szczęście nie dochodziło do tragicznych zdarzeń. Tory wodne i podejścia do portów Polskich są dziś bezpieczne! 2 Dywizjon wykonał
zadanie!

Każdego roku staram się przypomnieć społeczeństwu Świnoujścia o tej heroicznej pracy załóg trałowców. Nie można o tym zapomnieć! Z okazji 52- rocznicy utworzenia 12 Dywizjonu TRB, pragnę przesłać serdeczne pozdrowienia byłym dowódcom i marynarzom 12 Dywizjonu. Serdecznie
pozdrawiam Byłych dowódców i marynarzy 14 Dywizjonu TR. Aktualnie pełniącym służbę w 12 Wolińskim Dywizjonie życzę wszystkiego najlepszego!

St. chor. szt. mar w st spocz. Tadeusz Polański