Bilety na koncert rozeszły się niczym przysłowiowe ciepłe bułeczki. Występ Awdiejewa przyciągnął także wiele osób spośród świnoujskiego establishmentu. Na widowni zasiedli radni, dyrektorzy. Na występ gwiazdy przybył prezydent Janusz Żmurkiewicz z małżonką.

Dodatkową zachętą dla publiczności był zespół towarzyszący oraz jubileuszowy charakter koncertu. Ten jubileusz to, mijająca w tym roku, 50-ta rocznica przybycia Awdiejewa do Polski, która stała się jego domem i drugą ojczyzną.

Od dzieciństwa, które spędził na północnym Kaukazie, występował publicznie. Średnią szkołę ukończył w Moskwie. Po przybyciu do Polski osiadł w Krakowie, tu poznał swoją przyszłą żonę. W trakcie studiów na Uniwersytecie jagiellońskim trafił do legendarnej „piwnicy pod Baranami”.

Już w trakcie występów w Piwnicy, w jego programie rosyjska tradycja; ballady i romanse mieszała się z autorskimi tekstami, satyrą. Temu charakterowi swojego scenicznego wizerunku pozostał wierny do dziś. W czasie występu w Sali teatralnej MDK zarzucił publiczność dowcipnymi tekstami, komentującymi bieżące wydarzenia nie tylko polityczne, choć sytuacja polityczna w Polsce i Rosji znalazła się w centrum monologów satyryka. Alosza wychłostał nasze narodowe przywary ale dostało się także konkretnym politykom. Obecnie rządzący odebrali ostrą połajankę. W szczególności złajany został prezydent Rosji. Niedemokratyczne i autorytarne zapędy rządzących napiętnowane zostały tym razem biczem satyry.

Publiczność przyjmowała ten satyryczny wykład salwami śmiechu i oklaskami. Prawdziwą owacje wzbudzały muzyczne perełki wieczoru. Awdiejew przygotował na swój jubileuszowy koncert cały szereg znanych i lubianych rosyjskich pieśni i piosenek. „Tiomnaja Nocz”, publiczność nuciła wraz z artystą. Alosza przypomniał „Suliko” i wiele innych utworów. W trakcie koncertu towarzyszył mu jego zespół w składzie: Kazimierz Adamczyk (bass) oraz Marek Piątek (gitara). Owacyjnie przyjmowane przez słuchaczy solówki tego ostatniego były prawdziwą ozdobą koncertu.

Nie obyło się bez bisów. Przy drugim, stonowano oświetlenie sceny, a Alosza usiadł sam z gitarą bez zespołu i zadedykował publiczności swoją ulubioną pieśń Bułata Okudżawy. „Francois Villon” czyli „dopóki nam ziemia kręci się” było symbolicznym zakończeniem cudownego wieczoru.

źródło: www.iswinoujscie.pl