Świnoujście po 1945 roku było miastem wojskowym, zamkniętym, aby przepłynąć kanał – Świnę, trzeba było mieć od Wojsk Ochrony Pogranicza przepustkę, zwaną wizą. Jednak miasto musiało mieć personel cywilny, by normalnie funkcjonować. Wiązało się to z utworzeniem przy ulicy Dzierżyńskiego, obecnie Monte Cassino, pierwszego przedszkola garnizonowego, zwanego również wojskowym.

W krótkim czasie powstały dwa cywilne, miejskie: przy ulicy Warszawskiej i Wyspiańskiego. Miasto zaczęło się dynamicznie rozbudowywać i tak jak szkół, przybywało kolejnych przedszkoli. Te pierwsze przedszkola miały wspaniałe tereny i warunki dla dzieciaków. Przedszkole wojskowe było najbliżej plaży, znajdowało się przy parku, dlatego wychowawczynie i dzieci chętnie wychodziły na spacer i długie godziny przebywały na powietrzu, obcując z naturą.

Dzisiaj skupię się na przedszkolu nr 2 przy ulicy Wyspiańskiego. Jest rok 1992 19 marca, wszystkie dzieci ze świnoujskich przedszkoli spotkały się na dużym dziedzińcu, by pożegnać zimę staropolskim zwyczajem topienia Marzanny. Dlaczego tutaj, przy ulicy Wyspiańskiego? Ano dlatego, gdyż ta placówka miała najlepsze warunki do zorganizowania takiej wiosennej imprezy.

Kiedy dzieciaki zgromadziły się w jednym miejscu, można było zobaczyć liczny kwiat naszej przyszłości. Tyle dzieciaków, nawet z Uzdrowiska. Dlaczego akurat te zdjęcia pokazuję? Ponieważ w tym czasie nikt jeszcze nie wiedział, że to jest jedno z ostatnich takich spotkań. Zaraz po tej imprezie z przyczyn ekonomicznych zapadła decyzja likwidacji najpiękniejszego przedszkola w Świnoujściu, które miało najlepsze warunki przestrzenne, a za tym zdrowotne dla dzieciaków.

Budynki były położone daleko od ulicy, na której nie było dużego ruchu samochodowego. Cały teren otaczały piękne drzewa, a wiosną śpiew ptaków był tak różnorodny, że zachwycał nawet mało wrażliwych na piękno przyrody. Od północy znajdowało się wzniesienie, które chroniło od wiatrów, panował swoisty mikroklimat. Podłoże było suche i piaszczyste, tam najwcześniej budziła się wiosna i zawsze było cieplej. Mogę dodać, że właśnie do tego przedszkola chodzili moi synowie.

Tego dnia, 19 marca 1992 roku, po zabawie i ceremonii spalenia jednej kukły, cały korowód naszej najmłodszej młodzieży wyruszył na plażę utopić Marzannę i przywitać wiosnę. Jedną z zasłużonych nauczycielek była Pani o nazwisku Wiosna.

Kliknij tu, aby zobaczyć fotogalerię

źródło: www.iswinoujscie.pl