Jej „Sztuka kochania” rozeszła się w PRL-u w nakładzie większym niż Biblia, Trylogia Sienkiewicza czy „Pan Tadeusz” – mówi świnoujski pisarz. – Książka stała się bestsellerem (choć wtedy nie wolno było używać tego określenia) również w krajach tak zwanego demoludu, została przetłumaczona nawet na chiński. Wisłocka zyskała status guru od „tych spraw”. Sama dowcipkowała, że walka o publikację „Sztuki kochania” to nieomal powieść sensacyjna, a z punktu widzenia położnika narodzi­ny tej książki można nazwać „porodem powikłanym”.

Trzeba pamiętać, że były to czasy fałszywej pruderii – wyjaśnia Jarosław Molenda. – Doskonale ilustruje to anegdota, jaka krążyła po ulicach Warszawy. Naród bawiło, jak to towarzysz Władysław Gomułka rzucał bam­boszami w telewizor: jednym – gdy pojawiał się wspomniany Kabaret Starszych Panów, a obydwoma – gdy pokazywano roznegliżowaną Kalinę Jędrusik z charak­terystycznym omdlałym spojrzeniem, jakby przed chwilą skończyła „to” robić. Tymczasem towarzysze partyjni konsumowali, kopulowali i stosowali „aborcję z przyczyn społecznych” zamiast antykoncepcji.

Jak głosi inna anegdota – opowiada świnoujścianin – o wydaniu zgody przez partyjne władze na dopuszczenie do publikacji przesądziło w dużej mierze stanowisko żony sekretarza KC ds. propagandy, Jerzego Łukaszewicza, która wydała o książce bardzo pozytywną opinię.

– Gdy książka wreszcie trafiła do cenzury – wspominała Michalina Wisłocka – czepiali się, że zdjęcia pozycji są za duże, a były wielkości pocztówki. Zmniejszaliśmy, aż się zrobiły maleńkie jak znaczek pocztowy. Co im zrobiłam mniejszy, to miał być jeszcze mniejszy. I tak na okrągło. W końcu jak już był taki mały, że nie było wiadomo, kto baba, a kto chłop, to mówię do naszego grafika: „Panie, zrób pan chłopa czarnego, babę białą, albo odwrotnie, żeby było widać, czyje nogi, czyje ręce, bo przecież to wszystko razem jest do niczego”. Zrobił i rzeczywiście bardzo czytelne są te rysunki. Więc potem pytali: „Ale dlaczego biała kobieta z Murzynem?” To był największy zarzut. Mózg staje.

Zachęcamy do lektury „Niepokornych cór II Rzeczypospolitej i PRL” Jarosława Molendy, zwłaszcza że Michalina Wisłocka nie jest jedyną bohaterką książki. Świnoujski pisarz rysuje sylwetki innych Polek, które przełamywały tabu, walczyły z konwenansami, bezceremonialnie wkraczając w świat dotąd przeznaczony tylko dla mężczyzn. Książka, z której pochodzą cytaty zamieszczone w artykule, ukazała się nakładem wydawnictwa BELLONA w zeszłym roku. O Michalinie Wisłockiej Jarosław Molenda opowiadał także w audycji Agaty Rokickiej „Machina Czasu” na falach Polskiego Radia Szczecin:

http://radioszczecin.pl/245,529,10042016-niepokorne

źródło: www.iswinoujscie.pl