Do 13.03.2016, 15:23:59] • [IP: 92.42.119.**. W pełni zgadzam się z tym wpisem! Życie było ciężkie w tych czasach, ale ludzie byli serdeczniejsi, pomocniejsi, życzliwsi niż dzisiaj. Jeżeli wspominamy te czasy z sentymentem, to nie tylko z uwagi na przypomnienie minionej młodości, ale właśnie z powodu minionej ludzkiej życzliwości. Młodzi nie rozumieją o co chodzi starym z tą życzliwością, bo jej nie znają!

Jakość życia była wtedy na niskim poziomie. Pamiętam jak wujek przyjechał z rejsu do Europy zachodniej i opowiadał.

Ten cykl to strzał w 10-tkę. Mimo, że nie bo mnie tutaj w tych latach, to takie klimaty pamiętam z mojego rodzinnego miasta. Byłam dzieckiem, ale dzieckiem szczęśliwym. Bez smartfonu, bez komputera, fejsa, ale za to z podwórkiem i innymi dziećmi bawiącymi się w chowanego i całymi godzinami skacząca w gumę...I głos z balkonu mamy:proszę przyjść na obiad do domu. Było biednie, nic w sklepach nie było, sukienki szyli mi rodzice u zaprzyjaźnionej krawcowej, swetry robiła na drutach jakaś ciocia, banany rodzice przywozili z Krakowa, ale pamiętam, że był uśmiech drugiego, obcego człowieka, czas w niedzielę na spacery z rodzicami i wycieczki za miasto, dziecko nie było dodatkiem do samochodu i mieszkania, bo tak mają znajomi, walutą czy"korzyścią"i kartą przetargową w chwaleniu się, czyje lepsze, zdolniejsze, mądrzejsze...Byli przyjaciele, była praca, by ustrój, była niewola..Ae było jeszcze coś czego nie ma już dzisiaj...Człowiek człowiekowi nie był wilkiem i nie zdradził, tylko pomógł, jak była potrzeba.Tacy byli ludzie w latach 70-tych

Ta pani to przedszkolanka pracowala na Warszowie, kociołki dupskiem wpadlam do niego byly ły a teraz smiechowo.

Tak Się Żyło w Komunistycznej Polsce

Największym hodowcą świnek był tatuś Sławka Niewiero, obok świnie miał tez Nowak na końcu Steyera koło cmentarza.

Panie Andrzeju, nawet był Pan przystojnym gościem, jak patrzę to zdjęcie. W tym kotle też prałam pieluchy.

Pamietam ten ryneczek... Ech, to byly klimaty...Moja babcia kupowala tam kurke, z ktorej pozniej robila rosol :)))) Panie Andrzeju - panskie archiwum to skarb!! Dziekuje za te chwile wspomnien :)

DZIĘKUJĘ PROSZĘ O WIĘCEJ.

To były czasy! Jak rzucili papier toaletowy, to brało się całe worki, ale szybko pojawiał się kolejny kłopot: nadać sens s*aj-taśmie, bo nie było co trawić! Szło się zatem do 40-metrowej kolejki i czekało na cukier, by dosłodzić wyrób czekoladopodobny, bo czekolada w pewnym okresie była rarytasem. Potem szybko się wracało do domu, by stanąć w kolejce po mięso. Kiedy zaś taki ROLNIK sardonicznie się uśmiechał, przyjeżdżając do miasta, bo widział kolejki po mięso, które mu chodziło pod oknem lepiej przechowywane niż w najlepszych zamrażalnikach, z okna pokazywał mu gest Kozakiewicza URZĘDNIK... z wydziału handlu gminy. Tak, bo rolnik wkrótce w rozpaczy wypadał ze zwykłego sklepu z materiałami ogrodniczymi, potem papierniczymi, gdyż NIE BYŁO SZNURKA. Temat sznurka to temat na osobną książkę - do dziś historycy zgłębiają meandry problemu jego braku w PRL i powoli im się rozwiązują wszelkie zwoje mózgowe uczestniczące w tych badaniach. I tak nie wiadomo, dlaczego rolnicy jakoś znajdowali 1 metr, by się POWIESIĆ.

JA Z TATA Gość • Niedziela [13.03.2016, 11:26:19] • [IP: 80.245.186.***] Ps od ja się zdania nie zaczyna.

Jak ci ludzeie żyli, nie było internetu nie było komurek-komuna zabranjała to były makabryczne czsy loydy nie były potrzebne bo kraj był zamrożony, nawet śnieg leżał w lipcu.

Czy te śpiochy i pieluchy na sznurku to nie są przypadkiem młodego Ryfki panie Andrzeju?

Na tym ryneczku wiosną w latach 60-tych sprzedawałem młode króliki po 15-20 zł. i dorabiałem sobie na kolonie.

widać na ostatnim zdjęciu że jak się chciało to coś się jednak budowało. Teraz po ponad 25 latach dalej pusty plac w tym miejscu.

Piękne wspomnienia...dziękuję i czekam na więcej :)

Panie Andrzeju a może by tak zorganizować świnoujskie spotkanie upamiętniające tamte" lepsze czasy" wraz z Pana archiwum zdjęciowym?

P

Panie AMoże być tak zorganizować świnoujskie spotkanie upamiętniające tamte" lepsze czasy'" Panie Andrzeju wraz z Pana archiwum zdjęciowym

W tym kotle była taka blaszana wkładka, żeby sie pranie, nie przypaliło!

Zapomnieliście jak wszystkie bramy kamienic były obsrane i obszczane woda do kranów ledwo leciała a zimą rury wodne i kanalizacyjne pozamarzane. Patrząc na zdjęcia mamy zawsze sentyment do czasów młodości ale to było dawno i ta piękna pani z kotłem jest teraz babcią czas poleciał i musimy się z tym pogodzić.

Ten znienawidzony przez Was PRL nauczył Was czytać i pisać.

A zauważyłeś, Maślankiewiczu, w jak perfidny sposób władza podziurawiła dno tego garnka na zdjęciu? Ile się potem uciemieżony lud musiał natrudzić, żeby to załatać...

Należy podziękować Panu Ryfczyńskiemu, za te wspomnienia, Prosimy o więcej! Ten kociołek blaszany i tara do prania, byłam w tym czasie dzieckiem i widziałam jak moja Mama stała przy blaszanej wannie i prała, nie do pomyślenia dzisiaj o takim praniu! Pózniej się to wszystko zmieniło.

Na pierwszym zdjęciu doskonale widać, jak władza starała się utrudnić życie obywatelom opadami śniegu właśnie w tych miejscach, gdzie kobiety przechodziły przez jezdnię. Te cegły, porozrzucane w miejscu, gdzie młodzi panowie rozwieszali pranie, to już była wyższa forma ucisku Polaków i zniewalania społeczeństwa. A w ogóle to samochody warszawa to już były wyjątkowym okrucieństwem. Dziw, że już wtedy nie wybuchły rozruchy w celu obalenia komuny. Jeszcze jedna sprawa. Wszędzie na całym świecie hodowało się świnie, a u nas zaledwie świnki. Wszędzie wozy były ciągnięte przez konie, ale w komunistycznej Polsce przez koniki. Obrzydliwa była ta powojenna Polska...