To jest piękne jak człowiek pomaga przeżyć zwierzętom.

Chomicz to Wspaniały Człowiek !

bardzo się cieszę - dzięki panie Chomicz !

Pan z wielkim ptakiem ;). ..i sercem.

Niby Bielik a jakiś brązowy ?

Brawo Panie Krzysztofie... Robi pan piękne zdjecia... prosze nie przestawac!!

Taki ludzi jak Pan to lubię.Piękna sprawa. :)

Co to znaczy, że ludzie zgotowali mu ten los? Kto go wdeptał w to błoto?

Och jaki piękny:)

Widać po twarzy że to PORZĄDNY CZŁOWIEK SZACUNEK dla PANA KRZYSZTOFA i cieszę się że w moim mieście mieszkają tacy WIELCY dziękuję !!

Powinni tego ptaka sprzedać do Turcji. W Turcji płacą 17 złotych za kilogram ptaka. To więcej, niż Bratysławie, gdzie za kilogram ptaka płacą 9, 70 złotych.

Wzruszające są takie chwile; wielki szacunek dla Pana Krzysztofa Chomicza i wszystkich ludzi, którzy nie bacząc na swoje wygody ratują nawet najmniejsze, czy drapieżna zwierzęta. Życzę wielu dobrych chwil- Jadwiga

DLA TAKICH CHWIL WARTO ŻYĆ :)

fajna sprawa uratować Orła Bielika ptaka pod ochroną nareszcie coś normalnego i przyjemnego co miło się czyta i ogląda na necie Szacunek dla tego Pana :) !

w relacji TVN-u, ani jednego słowa o tym, że pan Krzysztof Chomicz jest mieszkańcem Świnoujścia.

Z bielikami, czy orłami jest tak jak z Małyszem kiedyś, jak ze Stochem - przykuwa ta kwestia uwagę wszystkich, bo wiąże się to z archetypem:" wzlot wysoko, lot, bycie ponad wszystkim". Ludzi ujmuje uwolnienie stworzenia latającego, przywrócenie mu jego królowania, jego przewagi.Tylko jeden cień biegł przez wpisy pamiętnego dnia, gdy opublikowano notatkę o tym - niemal nie zauważono kwestii koncertu na rzecz hospicjum, a zasypano forum wpisami o bieliku. Brawa za bielika, ale...

Czapki z głów, panie Krzyśku!. Wśród tego zalewu chamstwa, taka dobra, pozytywna wiadomość. Takie niby nic, jedno małe orle życie, ale ilekroć spojrzę w niebo i zobaczę orła, pomyślę, że to właśnie ten - orzeł błotny -, który dzięki panu jest piękny i wolny. Wielki szacun!.

Wpis został usunięty ze względu na złamanie prawa lub regulaminu serwisu przez użytkownika/Admin

Wiele razy trzymałem w ręku ptaka, ale orła jeszcze nigdy! Zazdroszczę p. Krzysztofowi, bo było co potrzymać:)

Wielki szacunek, dla tego Pana ! Narażał własne życie, ratując orła.

Serdeczne pozdrowienia dla Pana Krzysztofa. I Wielki Szacun.

NO I POCO TEN CAŁY SZOŁ, NIEPOTRZEBNE STRESOWANIE PTAKA. DLA GWIDORSTWA ?

20:32 -Burek, oburzasz się na" tyle chamstwa wokół", a co wczoraj napisałeś o pewnej prominentnej urzędniczce miasta, obecnej w spółce, że ona całuje kogoś w. ..- tu nie dokończę z przyczyn cenzuralnych (wpis z 5 X, g.12:16:55).

Dobrze oczywiście, że uratowano ptaka. Ja jednak nazywam takie rozczulanie się bielikiem" łatwymi wzruszeniami". O wiele trudniej o ludzkie odczucie empatii, gdy portal kolejny raz napisze o bezdomnych. Wtedy nie ma granic okrucieństwo u niedawnych wrażliwców płaczących nad losem zwierząt...

Do IP;46.112.109**- Mój Drogi, a kto Ci powiedział, że nie jestem chamem. Ale i tak Cię uwielbiam!. Pozdrawiam z całego serducha i więcej odwagi - pisz jasno - całuje w zadek!.

jest tylko jedno ale-bielik nie jest orłem.bielik to bielik..no ale pan redaktor trochę nie doczytał...jak i w innych sprawach.pisze to ten zły człowiek lasu

poza tym żaden ptak nie jest własnością nadleśnictwa..po prostu gniazduje w lesie.oj.redaktorze

Zestresowany bielik maksymalnie. Mówiłem tyle razy, żeby zakryć głowę ptaka. Sami znaFcy jak widać. Nie raz, nie dwa ratowałem bieliki i nikt nie pisał o tym i nie robił szumu, ptaki leciały do ośrodków rehabilitacyjnych na inny kontynent bo w Polsce nie było jeszcze. I wszystko po cichu bo tutaj by kazano je uśpić lub zamknąć na dożywocie w WPN. I zapomnijcie o pomocy weterynaryjnej bo tutaj nie ma ludzi znających się na czymś większym od kanarka czy nimfy. Ale co ja wiem...

Super dla bielika i dla tych wszystkich wspanialych ludzi, oby takich wiecej!!

Orzeł. ... symbol państwa polskiego wprawdzie nie biały. .. ale uratowany u nas w Mieście - może to coś oznacza. Piękne dzięki za ten wspaniały gest, nie każdego na to stać by uratować zwierzę czy ptaka. Przecież dla wielu to tylko zwierzę, tylko ptak ale dla wielu z nas to jednak polski orzeł!

poleciał na drzewo gdzie było inne ptactwo, gniazdo orłów jest na innym drzewie, oby znalazł rodziców bo umrze z glodu, super wyglada w tym zółtym kubraczku, jak gladiator

Burek • Wtorek [06.10.2015, 09:10:25] - To się nazywa cynizm i jest gorsze od chamstwa. I żadna informacja o bieliku już tu nie pomoże, trzeba się wziąć za ten własny cynizm.

BRAWO! JEST PAN DZIELNYM CZŁOWIEKIEM...ZYCZĘ PANU POWODSZENIA!

A może Szanowna Redakcja napisze coś o tym, jaki los spotkał tego ptaka zaraz po dostarczeniu go do woliery WPN? Podeszliśmy pod wolierę dwie doby od jego przywiezienia przez p. Chomicza i stwierdziliśmy z osłupieniem, że siedział tam kompletnie nietknięty, zapomniany i posiedliśmy wiedzę, że dotąd NIE BYŁO JAKICHKOLWIEK DZIAŁAŃ WETERYNARYJNYCH, OCZYSZCZANIA PIÓR Z ROPOPOCHODNEJ MAZI, CZY INNYCH FORM OPIEKI. Na dowód tego mamy odpowiedni materiał zdjęciowy. Pierwsze przejawy" troski" pojawiły się wówczas, gdy cała sprawa nabrała medialnego rozgłosu. Czyżby te zaniechania były cynicznym usiłowaniem pozyskania stałego eksponatu jako turystycznej atrakcji?

szacun dla wszystkich co pomogli, , bielikowi bagiennemu"

Panie Edwardzie, czy pan myśli lub miał taką nadzieję, że w WPN pracują przyrodnicy? Pracowałem tam i wiem, że tak nie jest i nie było. Ranne zwierzę to problem czy inaczej poszkodowane. Mało tego nie było nigdy profesjonalnej opieki, bo niby kto? Lek wet co leczy sierść piesków i kotków lub ewentualnie zna się na krowie? Już jakiś czas są specjalizacje, jednak brak fachowców z dziedziny dzikich zwierząt i podejście w takich przypadkach jak ten jest groteskowe. Empatia w WPN? Proszę bo się rozpłacze i umrę ze śmiechu. Gdyby nie media to bielik nie byłby może eksponatem ale skamieniałością. Tak źle jeszcze nie było tam.

A może Szanowna Redakcja napisze coś o tym, jaki los spotkał tego ptaka zaraz po dostarczeniu go do woliery WPN? Podeszliśmy pod wolierę dwie doby od jego przywiezienia przez p. Chomicza i stwierdziliśmy z osłupieniem, że siedział tam kompletnie nietknięty, zapomniany i posiedliśmy wiedzę, że dotąd NIE BYŁO JAKICHKOLWIEK DZIAŁAŃ WETERYNARYJNYCH, OCZYSZCZANIA PIÓR Z ROPOPOCHODNEJ MAZI, CZY INNYCH FORM OPIEKI. Na dowód tego mamy odpowiedni materiał zdjęciowy. Pierwsze przejawy" troski" pojawiły się wówczas, gdy cała sprawa nabrała medialnego rozgłosu. Czyżby te zaniechania były cynicznym usiłowaniem pozyskania stałego eksponatu jako turystycznej atrakcji?

A może Szanowna Redakcja napisze coś o tym, jaki los spotkał tego ptaka zaraz po dostarczeniu go do woliery WPN? Podeszliśmy pod wolierę dwie doby od jego przywiezienia przez p. Chomicza i stwierdziliśmy z osłupieniem, że siedział tam kompletnie nietknięty, zapomniany i posiedliśmy wiedzę, że dotąd NIE BYŁO JAKICHKOLWIEK DZIAŁAŃ WETERYNARYJNYCH, OCZYSZCZANIA PIÓR Z ROPOPOCHODNEJ MAZI, CZY INNYCH FORM OPIEKI. Na dowód tego mamy odpowiedni materiał zdjęciowy. Pierwsze przejawy" troski" pojawiły się wówczas, gdy cała sprawa nabrała medialnego rozgłosu. Czyżby te zaniechania były cynicznym usiłowaniem pozyskania stałego eksponatu jako turystycznej atrakcji?