5 maja 1945 roku o godz. 23.50 sztab II Frontu Białoruskiego raportował:
19. Armia kontynuowała atak na Wyspę Wolin i Uznam przy pomocy części 134. Korpusu Strzeleckiego. Zajęła ona Świnoujście i osiągnęła wieczorem, na odcinku Dziwnów - Świnoujście, całkowicie wybrzeże Zatoki Pomorskiej. 2. Armia Uderzeniowa kontynuowała atak, zajęła przy pomocy części 116. Korpusu Strzeleckiego północno-zachodnią cześć Wyspy Uznam i osiągnęła wybrzeże na odcinku Ahlbeck-Peenemunde. Przy pomocy oddziałów z 108. Korpusu Strzeleckiego zakończyła wieczorem oczyszczanie wysp Rügen i Hiddensee.

6 maja 1945 roku będący na pełnym morzu w drodze do Kopenhagi generał major kawalerii Heinrich Wittkopf ostatni dowódca obrony Wolina wydał do współwalczących z Wolina ostatni rozkaz kończący walki na Wyspie Wolin. Wolin przeszedł pod jurysdykcję Komendanta Wojennego. Zanim sojusznicy koalicji antyhitlerowskiej zdecydowali ostatecznie o przebiegu granicy w rejonie Świnoujścia, minęło kilka lat tworzenia zrębów polskiej państwowości. Budowy wymagała nie tylko administracja cywilna. W bólach rodziły się pierwsze instytucje administracji morskiej. Formalnie należące już do Polski ziemie pozostawały faktycznie w wojskowej jurysdykcji spod znaku czerwonej gwiazdy. Nawet po utworzeniu Polskiego Urzędu Morskiego w Szczecinie krasnonoarmiejcy zajmowali najważniejsze obiekty nawigacyjne takie jak np. latarnia morska.

Tuż po wojnie nikt nie przypuszczał, że przejmowanie terenów i obiektów od Sowietów potrwa … 47 lat! Ostatnie jednostka radziecka opuściła Świnoujście w grudniu 1992 roku. Minęło jeszcze kilka i z granicy polsko-niemieckiej na Uznamie zniknęły szlabany. Można powiedzieć, że w tym momencie naprawdę odkryliśmy nową kartę dziejów. W tym kontekście kolejna rocznica naszego władztwa w Świnoujściu traci nieco na znaczeniu. Warto jednak pamiętać i tę historię. Jak każda jest nauczycielką…

źródło: www.iswinoujscie.pl