Bakterie zwane meningokokami mogą spowodować zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych. Mogą również wywołać posocznicę (sepsę), czyli uogólnioną odpowiedź organizmu na zakażenie, określane wspólnie mianem inwazyjnej choroby meningokokowej. U około 20 – 40 % zdrowych ludzi (nosicieli) meningokoki występują w jamie nosowo – gardłowej nie powodując żadnych dolegliwości ani objawów.
Najbardziej narażonymi na zachorowanie na inwazyjną chorobę meningokokową są małe dzieci oraz młodzież. Najlepszą metodą zapobiegania zachorowaniom są szczepienia ochronne. Dostępna jest jedynie szczepionka przeciwko grupie C, natomiast równie częste są zakażenia wywołane przez grupę B meningokoków, przeciwko którym dotychczas nie udało się opracować szczepionki.
Ryzyko zakażenia meningokokami jest największe u dzieci od 3 miesiąca do 4 roku życia – w związku z utratą odporności uzyskanej od matki i u młodzieży – ze względu na styl życia. Narażenie szczególnie zwiększa się u osób długotrwale przebywających w dużych skupiskach ludzkich np. koszary, domy studenckie, zwłaszcza przy dużym wysiłku fizycznym lub psychicznym. Inne czynniki ryzyka to zakażenie wirusowe, palenie papierosów, przyjmowanie narkotyków wspólnie z innymi osobami, przy użyciu np. jednej rurki, słomki itp., używanie tych samych sztućców, talerzy. Wiele przypadków opisanych powyżej ryzykownych zachowań, sprzyjających zakażeniu meningokokami, obserwuje się w dyskotekach, klubach, pubach.
Jeżeli zaobserwujemy u siebie, swoich bliskich lub przyjaciół objawy takie jak: gorączka, bóle mięśni, głowy, wymioty, biegunka, światłowstręt, sztywność karku, drgawki, a szczególnie wysypkę wybroczynową należy natychmiast zgłosić się do lekarza lub wezwać Pogotowie Ratunkowe, dokładnie opisując objawy.
Dodatkowe informacje można znaleźć pod adresem www.gis.gov.pl oraz w Wojewódzkich i Powiatowych Stacjach Sanitarno – Epidemiologicznych