Wszystko zaczęło się od spotkania w gronie autorytetów. Mariusz Urbanek oraz Paweł Dunin – Wąsowicz powrócili w dyskusji do klimatu Tyrmandowskiej Warszawy. Dla słuchaczy ze słabszą wyobraźnią przygotowali nawet „pomoc naukową” w postaci krótkiego filmu prezentującego stolicę z tamtych lat. W tym kontekście rozmawiali o najważniejszych momentach życia Tyrmanda oraz o jego najważniejszych książkach, przede wszystkim o kultowej powieści „Zły”.

Dyskusja w „Scenie” okazała się być jedynie przygrywką do tego co przygotowali pomysłodawcy famowskiego cyklu zatytułowanego „Miejsca Literatury”. Kolejnym, doskonałym jak się okazało by rozmawiać o twórczości autora „Złego” był ogródek restauracji „Konstelacja”. Na potrzeby organizacji spotkania poświęconego Tyrmandowi miejsce to zupełnie zmieniło wygląd. W ogródku przygotowano scenę, dla której niesamowitą, naturalną scenografię stanowiła bujna roślinność Parku Zdrojowego. Ale nie o roślinach powinniśmy mówić w pierwszej kolejności. Setki słuchaczy przyciągnęło do „Konstelacji” nazwisko legendy polskiego jazzu. Jan Ptaszyn Wróblewski zagrał na tym wieczorze poświęconym twórczości Tyrmanda. Przy okazji Famy do wielu po raz pierwszy dotarła wiedza o wielkiej miłości Tyrmanda do muzyki jazzowej. Zauroczenie pisarza tą muzyką zaowocowało książką pt. „U brzegów jazzu”. Jej fragmenty przeplatały się tego wieczoru z muzyką na żywo.

Prowadzącym i lektorem w jednej osobie był znany bywalcom Famy Wojciech Kowalski.

Oczywiście, wobec obecności Jana Ptaszyna-Wróblewskiego grzechem byłoby nie zorganizowanie koncertu tego saksofonisty - legendy polskiego jazzu. Wróblewski od początku wczuł siew klimat Famy i zapowiedział swój występ jako „koncert wielkiej orkiestry symfonicznej im. Zyty Gilowskiej”. Bohaterowi wieczoru na scenie towarzyszył Paweł Kowalski na banjo, a w repertuarze duetu znalazły się polskie i zagraniczne standardy jazzowe, łącznie z niezapomnianymi utworami Louisa Armstronga. Ptaszyn-Wróblewski zaprezentował publiczności również amerykańską i polską klasykę filmową, także piosenki z filmów 20-lecia międzywojennego. W cudownych okolicznościach przyrody, pięknym letnim wieczorze utwór „What a wonderfull Word” zabrzmiał szczególnie prawdziwie.

Na tym utworze, muzycy planowali zakończyć koncert ale nie obeszło się bez kilku bisów.

Dyskusja o literaturze, fantastyczny koncert i zbliżająca się północ… Wydawało się, że impreza zaraz się zakończy. Ale tym razem tradycyjny jazz okazał się muzyką zbyt taneczną aby się rozejść. Przed sceną rozpoczęła się zabawa i trwała do późnej nocy. To był fantastyczny, pod wieloma względami wieczór.

Przy idealnej pogodzie scena w plenerze okazała się najlepszą z możliwych lokalizacji. Muzycy, którzy pociągnęli jazzowe granie do nocy okazali się świetnymi instrumentalistami. O gwieździe i jego zespole już nawet nie wspomnimy po raz kolejny. Światowa ekstraliga jazzu! Koncert nawiązał do wielkich tradycji jazzu na Famie gdzie rodziły się wielkiego formatu gwiazdy. A przecież to dopiero 42 Fama…

źródło: www.iswinoujscie.pl