Można napisać o braku mądrej polityki rozwoju miasta, tylko po co? Świnoujscie staje się PRL-owskim skansenem, geriokracją obsługiwana przez starych i młodych „emerytów”. Kluczowe stanowiska decydujące o potencjalnym rozwoju Świnoujścia powoli, ale i tak szybciej niż umierają, obejmują resortowi emeryci. Skostniali, przygotowani do wojny o pokój z NATO lub pilnowania socjalistycznego porządku, ale nie rozumiejący współczesnego świata. Blokują miejsca pracy, które powinny być przeznaczone dla osób młodych, kreatywnych, otwartych na rzeczywistość. Jak słusznie zauważyli internauci stajemy się miastem „starym” i dla „starych”. I nie piszę o ludziach żyjących z żałośnie niskich emerytur bez szans na poprawienie swojego losu. Ale tych którzy przez całe swoje bezproduktywne życie, walczyli o Polskę Resortową, a dziś korzystając z demokratycznej tolerancji garną ile mogą do siebie.

Młodzi i kreatywni świnoujścianie wyjeżdżają z miasta bez nadziei na powrót, i niestety z roku na rok liczniej. Co takiego może zaproponować im emerytowany wojskowy z miesięczną emeryturą wyższa niż ich pierwsza roczna pensja? Albo prezydent Janusz Żmurkiewicz, otoczony wianuszkiem SLD-owskich działaczy zrośniętych ze stołkami? Chyba darmowy przejazd w jedną stronę? A może nowa posłanka o sejmotwórczym nazwisku, wykorzysta w końcu miejsce, gdzie podobno tworzy się prawo? I udowodni, że nie znalazła się tam przez przypadek? Czy Świnoujście naprawdę jest miastem nieustannie traconych szans? Może kolejne wybory samorządowe to zmienią, choć z urzędowych nominacji wynika że grupa emerycko-partyjna może być do nich lepiej przygotowana.


Szwejk