Cartagena i co dalej?

Dobre pytanie ale odpowiedzi brak, miasto piękne ale żeglarza zdanego na siebie zawsze
gnębi brak perspektywy finansowej, kabestan plus parę innych napraw a żadna nie kosztowała mniej niż 1000 USD zbliżyły mnie granicy płynności finansowej ale nie pływalności, na szczęście.
W Cartagenie jest LUKA Tomka i Beaty Lewandowskiech, YOUYOU Mikołaja Westrycha, a na pokładzie mam Mirka Siemiątkowskiego, czyli nie jestem sam, jest więc dobrze!

I faktycznie jest sposób aby zarobić: backpakersi (plecakowcy), którzy chcą się dostać z Kolumbii do Panamy i w odwrotnym kierunku, bowiem nie ma drogi lądowej - jest dżungla, pozostaje więc samolot lub jacht. Droga wodna jest o tyle ciekawa, że pozwala zobaczyć archipelag San Blas, absolutny cud natury.
Rejs trwa 5 dni a po drodze zwiedzanie San Blass w sumie do przepłynięcia jest 260 Mm. Przy czym z Cartageny do Portobello z wiatrem a z powrotem pod pasat o sile 5-6B co bywa wyzwaniem dla jachtu i załogi.
Nie widzę innego sposobu na odrobienie zaległości w związku z tym muszę zrezygnować z Wagner Rally, trudno.
Tomek, który po rejsie dookoła świata pływa tu kilka lat wtajemnicza mnie w arkana
fachu przewoźnika i wygląda to obiecująco. Pewnie stworzymy Polską Linię .
Zanim zdążyłem zebrać załogę zadzwonił do mnie Piotr Gąsowski mówiąc, że wybiera się do Ameryki Środkowej aby jak co roku odpocząć po trudach kolejnej edycji Tańca z Gwiazdami. Dość łatwo dał się przekonać, że San Blas trzeba zobaczyć i nie ma lepszej okazji, jak teraz na Ulyssesie. Mam więc fuksa - głupi ma szczęście ale co drugi...
Ktoś taki jak Piotr z jego talentem do opowiadań to gwarancja niezwykle udanego rejsu a do tego zabrał z sobą Artura Kałużnego, z którym stanowili niesamowity duet jeżeli chodzi o dowcipy, żarty i opowieści o życiu. Czego więcej trzeba?
Szybko zaadoptowali się do warunków jachtowych i 14 grudnia opuszczamy Cartagenę kierując się na San Blas. Wychodzimy na noc tak aby za dwa dni rano wpłynąć za rafę i znaleźć się w Raju. I tak się stało. Jest to jedno z niewielu miejsc na świecie, które nie może rozczarować. Piaszczyste wysepki porośnięte palmami, kryształowa woda to archetyp wyobrażeń o raju.
Indianie Kuna są niezwykle sympatyczni co stwarza niepowtarzalną atmosferę. Wysp jest około 350, na większych mieszka nawet 2 tysiące Indian, na innych jedna lub kilka rodzin. Między wyspami poruszają się na dłubankach z żaglem rozprzowym lub tylko wiosłem a czasem Yamachą. Zawsze uśmiechnięci i życzliwi a przecież nie ma lekko...(-:
San Blas jest zdecydowanie najładniejszym miejscem jakie do pory widziałem.

Co jedzą? To tajemnica, bo gdy się chce od nich kupić ryby to nigdy ich nie mają...
Woda jak kryształ ale z rybami chyba, rzeczywiście krucho bo na rafie nie za dużo ich widać.
Hodują kurczaki czasami prosięta a świniobicie jest wydarzeniem.
Aby zobaczyć to jeszcze w stanie zbliżonym do pierwotnego trzeba się spieszyć bo gdy na Porvenir skończą w przyszłym roku lotnisko to wiele się zmieni.

Żeglarz musi zajrzeć do baru ale zdziwienie było wielkie gdy obsługujący Indianin, zagadnął nas po rosyjsku. Cóż nasi są wszędzie.

Julio skończył studia w Moskwie i może nie nadawał się do wywiadu więc wrócił na domu i barmani. Była okazja przypomnieć sobie język rosyjski a przy okazji okazało się, że Piotr płynnie mówi po rosyjsku, zdecydowanie lepiej od Kapitana.
Towarzysko rejs przebiegał zgodnie z przewidywaniem, znaczy przewietrzone zostały wszystkie najważniejsze problematy życiowe, ustalone stanowiska i zakreślone nieprzekraczalne granice. W wielu tematach panowała niezwykła zgodność dzięki czemu każdy z naszej czwórki otrzymał solidne potwierdzenie swoich poglądów na życie.

Moralny kręgosłup kapitana został wzmocniony.
Wszystko co dobre się kończy, ale jak mawia mój syn nie warto się martwić, że się skończyło
ale trzeba się cieszyć, że się odbyło.
22.12.2012 na rynku w Portobello dwoma pożegnalnymi piwami zakończyliśmy ten niezwykle piękny rejs. Chłopaki pojechały do Panamy na samolot powrotny a ja z Mirkiem rozpoczęliśmy przygotowania do powrotu do Cartageny, gdyż w dniu przyjazdu w barze u Kapitana Jacka koledzy zwerbowali załogę na powrót. I takiej załogi jeszcze na „Ulyssesie” nie było....

źródło: www.iswinoujscie.pl