Sąd uchylił nakaz rozbiórki domów w Mierzynie . Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił nakaz rozbiórki wobec dwóch nielegalnie wybudowanych bloków przy ul. Topolowej w Mierzynie. Sprawa zacznie się od nowa Nielegalne domy przy ul. Topolowej Wyrok zapadł w środę. Sąd zdecydował o uchyleniu nakazu rozbiórki wydanego dwa lata temu przez wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego w Szczecinie. Sprawa toczyła się tak długo, bo sąd administracyjny zawiesił postępowanie do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny wątpliwości w podobnej sprawie z Gorzowa. Chodziło o obowiązek dostarczenia przez inwestora w postępowaniu rozbiórkowym zaświadczenia o zgodności budynku z planem zagospodarowania przestrzennego. Trybunał uznał, że domaganie się tego zaświadczenia jest niezgodne z konstytucją. Przepis narusza zasadę sprawiedliwości społecznej, bo inwestor nie ma żadnego wpływu na to, czy na terenie, na którym dopuścił się samowoli, obowiązuje plan zagospodarowania i w związku z tym nie jest w stanie dostarczyć tego dokumentu w określonym terminie. WSA wziął pod uwagę orzeczenie trybunału i decyzję o nakazie rozbiórki dla domów przy ul. Topolowej uchylił, bo tam też nie było planu zagospodarowania przestrzennego. Co to oznacza dla mieszkańców bloków? - Wyrok jeszcze do nas nie trafił - przyznaje Henryk Świtaj, zastępca wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego, który nakaz rozbiórki wydał. - Ale jak tylko go dostaniemy, zostanie przekazany powiatowemu inspektorowi w Policach, a ten po prostu zacznie sprawę od nowa. To będzie już trzecie postępowanie w sprawie rozbiórki budynków przy ul. Topolowej. Tym razem mieszkańcy zagrożonych rozbiórką domów są w nieco lepszej sytuacji, bo w ubiegłym roku gmina uchwaliła plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu, na którym stoją bloki. Zgodziła się na zapis pozwalający na zabudowę wielorodzinną (w starym planie była zgoda tylko na zabudowę jednorodzinną). Zgodność budynku z planem to pierwszy krok do legalizacji samowoli budowlanej. - Ale to tylko jeden z wielu warunków do spełnienia - zastrzega Świtaj. Mieszkańcy, jeśli chcą, żeby ich dom stał się legalnym obiektem, muszą oprócz tego dostarczyć uzgodnioną dokumentację projektową, a także ekspertyzę, która stwierdzi, czy budynek jest zgodny z przepisami, warunkami technicznymi i sztuką budowlaną. W ekspertyzie wskazane muszą być sposoby usunięcia ewentualnych nieprawidłowości (to, że w budynkach są poważne wady techniczne, wykazała już ekspertyza wykonana na zlecenie prokuratury). Jeśli będą one możliwe do usunięcia, nadzór budowlany nakaże to zrobić. To mieszkańcy będą musieli usunąć te wady na własny koszt. Do tego dojdzie opłata legalizacyjna - minimum 100 tys. zł dla każdego z budynków. To optymistyczny wariant dla mieszkańców bloków. Stracą na nim jednak sąsiedzi z jednorodzinnych domków za płotem, którzy od lat protestują przeciwko budynkom. Krystyna Bogdan, jedna z sąsiadek, już zapowiada, że będzie się odwoływać od wyroku: - Jeżeli Warszawa potraktuje sprawę podobnie, będzie Strasburg. Nie rozumiem, dlaczego tylko mieszkańców tych bloków traktuje się jako pokrzywdzonych w tej sprawie. Czy moje prawa się nie liczą? - Rozumiem tą panią - przyznaje jeden z mieszkańców bloków. - Na razie cieszę się, że od siedmiu lat nasze domy wciąż stoją. Ale jestem już zmęczony tą niepewnością. Na myśl o tym, co jeszcze musimy zrobić, żeby w ogóle myśleć o legalizacji, aż serce boli. Kto wie, czy w tej sytuacji rozbiórka nie okaże się dla nas tańsza niż naprawianie tego, co zepsuł ten pseudodeweloper. W przyszłym tygodniu WSA zajmie się sprawą dwóch pozostałych budynków wybudowanych przez tego samego dewelopera. Na nich również ciąży decyzja o rozbiórce. Historia samowoli przy ul. Topolowej. W nielegalnych wciąż domach mieszka ponad sto rodzin. Wszystkie zapłaciły za swoje mieszkania deweloperowi. Sprawa ciągnie się ósmy rok. Bloki są niezgodne z planem zagospodarowania przestrzennego, projektem i pozwoleniem na budowę, powstawały, zanim w ogóle inwestor otrzymał pozwolenie na budowę. Śledztwo prokuratorskie odkryło, że niemal cała dokumentacja budowy została sfałszowana, łącznie z dziennikami budowy. Na dodatek domy nie spełniają warunków technicznych i mogą stanowić zagrożenie dla ludzi. Na 6, 5 roku więzienia skazany został szef firmy deweloperskiej, która budowała domy i zawierała umowy z lokatorami. Musi też zwrócić 7 mln zł swoim klientom. Na 2 lata w zawieszeniu na 5 lat i 4 tys. zł grzywny sąd skazał Jana J., ówczesnego powiatowego inspektora nadzoru budowlanego.

ORZECZNICTWO O przyjęciu łapówki Zdaniem Sądu Najwyższego dla uznania, że przyjęcie korzyści majątkowej pozostaje w związku z pełnioną funkcją publiczną, wystarczające jest, że pełniący ją może wpływać na końcowy efekt załatwienia sprawy, a czynność służbowa stanowiąca okazję do przyjęcia korzyści choćby w części należy do kompetencji sprawcy. Jednocześnie w wypadku żądania korzyści majątkowej sprawca nie musi w ogóle ingerować w proces podejmowania decyzji, bo okazją do żądania jest właśnie ogólna kompetencja żądającego, stwarzająca zawsze sposobność do uzyskania korzyści od podmiotu, którego ofertę przyjęto - postanowienie Sądu Najwyższego z 9 marca 2006 r., sygn. akt III KK 230/2005. O nadużyciu władzy Zdaniem Sądu Najwyższego przekroczenie uprawnień wymaga wykazania, że podjęte przez sprawcę zachowanie nie wchodziło w zakres jego kompetencji. Ponadto przekroczenie uprawnień może także polegać na podjęciu działania wprawdzie w ramach kompetencji, lecz niezgodnie z prawnymi warunkami podjętej przez funkcjonariusza publicznego czynności. Dzieje się tak w sytuacji, gdy funkcjonariusz wykonuje np. zadania, które wchodzą w zakres jego obowiązków, jednak robi to niezgodnie z obowiązującymi procedurami i obowiązującym prawem - wyrok Sądu Najwyższego z 8 maja 2007 r., sygn. akt IV KK 93/07 O wręczaniu łapówki Zdaniem Sądu Najwyższego nie podlega karze sprawca przekupstwa, jeżeli zawiadomił organ ścigania o udzieleniu korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy organowi ścigania, zanim ten się o tym dowiedział, a korzyść ta lub jej obietnica została przyjęta. Osoba taka musi ponadto ujawnić wszystkie istotne okoliczności dotyczące popełnionego przestępstwa - postanowienie Sądu Najwyższego z 7 września 2006 r., sygn. akt II KK 89/06 PODSTAWA PRAWNA • Ustawa z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. nr 88, poz. 553 ze zm.).

Napewno ktoś, kto powinien przebywac w miejscu odsosobnienia ? np: prezio lub ktos z Terminalu. Trzeba wystąpic do Komendanta Głównego i zapytac o sponsora ? mam nadzieje, że pan Możejko, albo Raczkiewicz to zrobią na podstawie zapisów USTAWY o dostępie do informacji publicznej ? Podatnicy przeciez maja prawo wiedziec za czyja kase obraduje na promie Policja, nieprawdaż ?

SAMOZADOWOLENIE POLICJI ?? DBAJAC O STATYSTYKI WIELU SZEFOW JEDNOSTEK NIE SPIUJE ZE SKARG NOTATEK SLUZBOWYCH I MA DOBRW WYNIKI ?? NIESTETY JAKOSC PRACY POLICJI JEST SKANDALICZNA !!

No widzę że ładnie się powodzi.Policjanci nie mają na paliwo, na papier czy tusz do drukarek a tu kierownictwo gości sie na promie Polonia, ciekawe kto to zasponsorował?