Wyjazd o 4 rano - docieramy do Warszawy, a tam harcerze zajmują się dosłownie wszystkim: zapalają znicze i świece, sprzątają te zużyte, układają kwiaty, roznoszą wodę, wyciągają z tłumu osoby, które zasłabły, pełnią warty honorowe, kontaktują się z BOR-em, policją, strażą miejską. Harcerzy, w tym nas, widać przed Pałacem Prezydenckim, przed Belwederem. Symbolicznie zapaliliśmy znicze od naszych rodzin, a także za tych szczególnie nam bliskich:

- Prezydenta RP - honorowego protektora ZHR - Lecha Kaczyńskiego
- Panią Marię Kaczyńską - protektor Ruchu harcerzy niepełnosprawnych, Pierwszą Damę RP
- Ostatniego Prezydenta RP na uchodźstwie - harcmistrza Ryszarda Kaczorowskiego, przewodniczącego ZHP poza granicami Polski, harcerza Szarych Szeregów.
- ks. biskupa polowego WP gen. Tadeusza Płoskiego - opiekun harcerzy, za jego zgodą poprzez mianowanie kapelana harcerskiego w Świnoujściu pełniona jest posługa harcerkom i harcerzom ZHR
- harcmistrza Pawła Wypycha - byłego wiceministra pracy i prezesa ZUS, sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta, instruktora niezależnego środowiska harcerskiego w ZHP, od 1990 r. należącego do ZHR, komendanta Mazowieckiej Chorągwi Harcerzy ZHR.
- podharcmistrza Pawła Krajewskiego - Oficera BOR-u, byłego instruktora i drużynowego z Przasnysza.
- Członkini Rodzin Katyńskich - przewodniczkę Katarzynę Piskorską - aktywną harcerkę najpierw w drużynie siostry, a następnie w latach 1957-1961 drużynową 256. Warszawskiej Drużyny Harcerek im. hm. Władysławy Martynowicz-Bratki.
- Stewardesę Justynę Moniuszko - harcerka i zastępową 93. Białostockiej Drużyny Harcerskiej "Na Próbie" im. Roberta Baden-Powella. Złożyła Przyrzeczenie Harcerskie w 2002 r. Miała objąć prowadzenie drużyny.

Późno w nocy pociągiem specjalnym pojechaliśmy od Krakowa włączając się tam w służbę. W niedzielę przy współpracy i pod nadzorem organów służby publicznej, harcerze Stowarzyszenia Harcerstwa Katolickiego "Zawisza" Federacji Skautingu Europejskiego, Stowarzyszenia Harcerskiego, Związku Harcerstwa Rzeczpospolitej i Związku Harcerstwa Polskiego, wspólnymi siłami razem dzielili się służbą. Dla przykładu na naszej bazie nr 3 byliśmy razem: Szczep ZHR ze Świnoujścia, drużyna ZHP z Rzeszowa, szczep ZHP z Poznania, zaś bazą zarządzała mieszana ekipa dwóch drużyn ZHP i ZHR działających w tej samej szkole w Krakowie. Nic nie znaczyły różnice w umundurowaniu, nic nie znaczyły różnice harcerskiej przynależności.

Nasze środowisko od godziny 4 rano po wspólnym apelu zabezpieczało punkty informacyjne na drodze do Rynku koło Bazyliki Mariackiej w okolicy Krzyża Katyńskiego. Nasi harcerze kierowali do właściwych sektorów wszystkich zmierzających na uroczystości. Pod kryptonimem "Gazeta" trwała akcja rozdawania gazety i informacje o programie uroczystości na ulicach i naszym punkcie, zaś akcja "Tramwaj" polegała na rozdawaniu i opisywaniu ludziom w tramwajach, które ulice są już zamknięte oraz jaki jest program uroczystości. Do godziny 14.00 naszemu 5 osobowemu patrolowi udało się rozładować Forda Transita z ulotek i gazet i je rozdać. Następnie włączyliśmy się samorzutnie w wsparcie Harcerskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, z naszą apteczką patrolowaliśmy trasę konduktu z Bazyliki Mariackiej do Zamku na Wawelu na odcinku ulicy Grodzkiej i Poselskiej. Na szczęście poza przekazywaniem wody i udzielaniem informacji nie byliśmy potrzebni.

Nasza obecność w Warszawie i Krakowie to nie tylko obowiązek, ale również przywilej. Nasz sztandar też uczestniczył w tych wydarzeniach. Po otrzymaniu akredytacji Biura Ochrony Rządu nasz poczet wraz ze sztandarem znalazł się w gronie 120 dopuszczonych sztandarów z Polski (w tym 12 z ZHR). Nasz sztandar uczestniczył tym samym w mszy i pochylił się nad przejeżdżającymi trumnami Prezydenta RP i Pierwszej Damy, a nasza reprezentacja szczepu stanęła na baczność i oddała honory. Sytuacja była przejmująca - ludzie zaintonowali hymn narodowy oraz Rotę, wzniosły się okrzyki "Dziękujemy", a kondukt przesuwał się w ciszy.

Chciałbym serdecznie podziękować przede wszystkim harcerkom i harcerzom, którzy mimo widocznych oznak zmęczenia, nie poddawali się i pełnili powierzone im zadania. Podziękowania należą się również rodzicom, którzy zdecydowali się pozwolić wyjechać na tą wymagającą służbę swoim pociechom. Należy też dodać, że szczególnym wsparciem okazały się fundusze z tzw. jednego procenta, które otrzymane od wszystkich wpłacających na nasze środowisko okazały się środkiem do realizacji tej służby w Warszawie i Krakowie.