Pismo to, jako terenowa mutacja pomorskiego „Pommersche Zeitung“ na wspólną nutę, tak jak inne podobne pisma, głosiło chwałę Tysiącletniej Rzeszy i jej wodza. A czyniło to niestrudzenie, niemal do końca istnienia hitlerowskiej machiny wojennej. Ostatni numer „Swinemünder Zeitung” , jak to uprzednio pisałem ukazał się na kilka dni przed wejściem do miasta rosyjskich jednostek, 28 kwietnia 1945 r. Małe dwukartkowe pisemko w formacie szkolnego zeszytu, nawet wtedy, gdy słychać już było całkiem wyraźnie odgłosy rosyjskiej artylerii, ogłupiało czytelników złudną nadzieją bliskiego przełomu i zwycięstwa.

W maju 1945 r. w dziejach miasta skończył się rozdział „Swinemünde” zaczynał się zaś rozdział „Świnoujście”. Jak pamiętamy, nie nastąpiło to od razu wraz z wejściem rosyjskich jednostek. Nim otwarła się polska karta, upłynęło jeszcze kilka miesięcy, a miasto i okolicę zamieszkiwała jeszcze społeczność niemiecka. Część z nich to dawni mieszkańcy, którzy nie zdołali lub nie chcieli z miasta uciekać, część zaś przygnani wojną uciekinierzy i przesiedleńcy.

Pod nadzorem wojennej, rosyjskiej komendantury, stosunkowo szybko podjął działalność tymczasowy niemiecki zarząd miasta. W początkach sierpnia 1945 r. ów zarząd wydał biuletyn informacyjny pod nazwą „Bekanntmachungen der Stadt Swinemünde” ( „Obwieszczenia Miasta Świnoujścia”), wykonany w drukarni rodziny Fritsche. Jego treść to informacje o organizacji, strukturze i składzie osobowym nowopowstałych władz miejskich, zarządzenia porządkowe, urzędowe komunikaty. Swoistą ciekawostkę stanowiło zarządzenie o zmianie nazw niektórych ulic. Place i ulice noszące nazwy pochodne od nazwisk wybitniejszych hitlerowców, otrzymały imiona znanych poetów lub postępowych działaczy politycznych. Np. ulicę Horsta Wessela (obecnie Roosvelta) przemianowano na Wolfganga Goethego, Dietricha Eckhardta na Heinricha Heinego (obecnie Aleksandra Fredry ), a Strasse der Wehrmacht na Freiheitstrasse ( ul.Wolności, dziś Wojska Polskiego ).

Ukazał się potem jeszcze jeden numer, ale był to już ostatni. W nim poza obwieszczeniami i komunikatami władz miejskich istniała już kolumna poszukiwań rodzin a nawet wspomnienia byłego żołnierza, który powrócił z rosyjskiej niewoli, oczywiście już jako szczery przyjaciel Związku Radzieckiego, chcący budować nowe Niemcy.
W dwa miesiące potem miasto przejął polski burmistrz, a powiat w imieniu Rządu RP jego pełnomocnik Władysław Matula. Ostatni właściciel drukarni Fritsche wysiedlony został do rosyjskiej strefy okupacyjnej Niemiec, a po pewnym czasie przewędrował do strefy brytyjskiej. I jeszcze jedna informacja. Redakcja „Swinemünder Zeitung” i mieszkanie Fritschego znajdowała się w budynku przy ulicy Chrobrego, patrząc od Wybrzeża Władysława IV, po prawej stronie. W latach późniejszych znajdowała się tam siedziba PTTK. Wspomniany, ostatni właściciel drukarni Fritsche w kilka lat potem, w miejscowości Celle, w brytyjskiej strefie okupacyjnej Niemiec, założył na nowo drukarnię, funkcjonującą do dzisiaj. W niej były drukowane, powstałe z inicjatywy ziomkowstwa świnoujskiego, opracowania, dotyczące dziejów miasta i inne okolicznościowe, „świnoujskie„ wydawnictwa.

Powojenną historię świnoujskiej prasy będę kontynuował, przeplatając ją innymi tematami, tak by nie zanudzać czytelników.

źródło: www.iswinoujscie.pl