Model był zwykle darowany przez kapitana lub armatora, w podzięce za uratowanie statku i życia żeglarzy. Z tym, że w wypadku świnoujskiego kościoła, była jednakowoż inna historia.

W okresie trwania wojen napoleońskich i zarządzonej przez Francuzów blokady portów kontynentalnych dla towarów angielskich ( lata 1806 – 1813 ), pewien młody hamburski kupiec a jednocześnie właściciel statku Chrystian Heins, został zatrzymany przez francuskich kaprów. Postawiono mu zarzut, łamania blokady kontynentalnej i w związku z tym internowano statek w Bordeaux. Wraz z wieloma innymi niemieckimi statkami i szyprami przez wiele miesięcy hamburski żeglarz setnie nudził się w przymusowej bezczynności. Nieraz miał wielka ochotę zostawić wszystko i czmychnąć do rodzinnego portu, ale oznaczało to utratę statku. Wraz z internowanym również bratem, cieślą okrętowym, skracali sobie nudne dni, wykonując model okrętu wojennego. O wzór nie było trudno, jako że cała flotylla francuskich okrętów stacjonowała w tym samym porcie. Powstała zatem makieta francuskiej korwety.

Hamburski szyper, chociaż był już mężczyzną dojrzałym, po trzydziestce, pozostawał w stanie bezżennym. Nic dziwnego, iż tematem w rozmowach braci była wolność i oczywiście wymarzona, piękna, wierna i gospodarna żona. Gdy zatem model był gotów, szyper przyrzekł ofiarowanie go kościołowi, w którym poślubi swą wybrankę.
Musiał jednak poczekać. Dopiero po klęsce Napoleona w 1813 roku, mógł, wolny wreszcie szyper, wybrać się w pierwszy handlowy rejs. Z Francji wypłynął z ładunkiem czerwonego wina do Świnoujścia, będącego wówczas ośrodkiem handlu francuskimi winami. Ładunek rozładowywano niespiesznie, była więc okazja do nawiązania towarzyskich znajomości. A o to nie było trudno. W zwyczaju bowiem wówczas było, zapraszanie do tzw dobrych domów, przybywających z dalekich portów i mórz kapitanów statków, jako honorowych gości i atrakcję nudnawych nieco wieczorów.
No i tym sposobem trafił szyper Chrystian do gościnnego salonu Martina Wagnera, właściciela firmy handlującej kawą i herbatą. Tam opowiadał on o trudach żeglugi, o długich miesiącach i latach przymusowego pobytu we Francji, o tamtejszych ludziach i zwyczajach. Już pierwszego wieczora zauważył, iż wyjątkowo uważnie, z wypiekami na całkiem ślicznej buzi, słucha jego opowieści córka gospodarza, trojga imion Hanna Charlotta Dorothea Wagner. Zainteresowanie to, sercu starszego już przecież kawalera, miłym było, nic więc dziwnego, iż doszło do drugiej, a potem kolejnej wizyty.
A potem to już, rozkochany z wzajemnością szyper, oświadczył się o rękę i przez nadobną pannę, jak i jej rodzica przyjęty zostały życzliwie. Dokładnie 28 lipca 1814 roku, w świnoujskim kościele odbyła się ceremonia zaślubin. Z zapisów w kościelnej księdze dowiedzieć się można było, iż pan młody w momencie ożenku miał 37 lat, jego oblubienica 22. Po ślubie wyjechali do Hamburga i żyli z całą pewnością długo i szczęśliwie.
Wierny swemu przyrzeczeniu żonkoś, jeszcze przed ślubem, w marcu 1814 r. za przyzwoleniem uradowanego pastora, zawiesił w kościele w model zbudowany w porcie internowania. Przemieszczano go tam kilkakrotnie. Kilkakroć też odświeżano go i remontowano.

Działania II wojny światowej oszczędziły żeglarskie wotum. Tyle, że w 1945 r. jesienią, opiekujący się modelem parafianin, przed wysiedleniem zdjął z jego rufy hikorową tabliczkę z imieniem fundatora, pięknie złotą farbą na czarnym tle wypisaną, oraz dokument umieszczony w luku statku w końcu XIX w. Przedmioty te zabrał ze sobą. W terminie późniejszym modelem opiekowali się już polscy parafianie. I tak przetrwał on do naszych czasów budząc swą obecnością zachwyt i zaciekawienie. Aliści historia ta jeszcze się nie skończyła.
W 1961 roku tabliczkę i dokument, wstawiony do statku przez konserwujących go w 1903 roku, starych kapitanów jego opiekunów, przekazany został do utworzonego w 1959 roku we Flensburgu tzw. Świnoujskiego Archiwum. Gromadzone tam były przez byłych mieszkańców Świnoujścia zachowane dokumenty, zdjęcia i pamiątki. Przekazał je ten sam człowiek, który zdjął je z modelu.
Podczas pobytu we Flensburgu w 1995 roku uzyskałem informacje o tych przedmiotach. Na moją prośbę mieszkający we Flensburgu pan Walter Wunderlich były mieszkaniec Świnoujścia, a jednocześnie rzecznik organizacji jego byłych mieszkańców, przekazał mi owe pamiątki. Oczywiście, ich miejsce mogło być tylko tam, skąd one pochodziły. Z zamiarem uroczystego, ponownego ich umieszczenia, na modelu nosiliśmy się już od dawna. Brakowało tylko odpowiedniej okazji. Lepszej jak Dni Morza i to centralne w czerwcu 2004 roku, być nie mogło. Po dokonaniu odpowiednich prac konserwacyjnych, stary dokument włożony został w kapsułę wraz z nowym okolicznościowym dokumentem. Głosił on, że dokumenty oraz tabliczkę z modelu, zwraca się na ręce księdza prałata Kazimierza Sasadeusza, gospodarza tej parafii.

Mosiężną kapsułę z dokumentami oraz tabliczkę z imieniem twórcy modelu Chrystiana Heinsa na prośbę księdza prałata Sasadeusza umieścili w modelu marynarze świnoujskiego garnizonu Marynarki Wojennej. Wykonanie było perfekcyjne. Nawet tak prozaiczne czynności jak postawienie drabiny, z której sięgano do modelu, dzięki ceremoniałowi i dbałości nawet o drobiazgi, wypadły imponująco.

Towarzyszące ceremonii dźwięki trąbki dodatkowo podniosły nastrój chwili. Niżej podpisany z kościelnej ambony, miejsca dość niezwykłego dla człowieka świeckiego, zapoznał zebranych z historią modelu i perypetiami, jakie były udziałem modelu i jego twórcy.

Opowiadanie pochodzi z mojej książki : „ Kościoły, cmentarze, pomniki”, którą można już nabyć w księgarni „Neptun” przy ul.Bohaterów Września, w Nautykwariacie przy Nabrzeżu Władysława IV 28, oraz księgarni „Szkolnej” na Placu Wolności.

źródło: www.iswinoujscie.pl